Van 2010 naar 2011

Beste allemaal,

Laat ik beginnen met jullie allemaal een heel gelukkig nieuwjaar te wensen en ik hoop dat “oud en nieuw” erg gezellig was. Hier heb ik 3 keer het traditionele “witte man” feest gevierd, wat een beetje tussen een soort kerstman viering met cadeautjes voor de kinderen en een nieuwjaarsfeest is, al is het voor 1 januari. Eerst met het ziekenhuis, maar we moesten wel alles zelf betalen, omdat de overheidsinstellingen uiteindelijk geen budget kregen voor de viering. Was erg gezellig, ondanks dat het wat magertjes was voor Mongoolse begrippen. Toen met de Mongoolse Nationale Federatie voor de Blinden (MNFB), de zwaar gesponserd werden door Djawglan, een heel beroemde zanger. Het feest was in zijn restaurant en er waren ongeveer 150 man. Zelf kwam hij het feest opluisteren meteen paar van zijn liedjes en we kregen allemaal een CD van hem. Vier leden van de MNFB hebben op de para-olimpics medailles gewonnen, 2 zilver en 2 brons, wat natuurlijk een geweldige prestatie is in zo’n klein land qua populatie. Ik sta op een van de foto’s met zilver voor hardlopen en zilver vor judo. Voor het eerst in 7 maanden gedanst, op mijn bergschoenen, omdat ik nog geen andere aandurf, voornamelijk met de blinde mensen die ik van mijn werk ken en dat is wel bijzonder omdat jij ze moet leiden, terwijl zij de meesten de passen beter kennen dan ik. Het eten was heerlijk en de mensen geweldig gezellig. De dag daarna bij Ankhaa thuis. Haar jonste dochtertje vond me gelijk wel geschikt als oma, dat zegt elk klein kind tegen je als je de geschikte leeftijd hebt, en zat de hele avond bij me op schoot. Wat ik at, ze is 7 maanden, was erg interessant en die avond at ze met een sralende blik voor het eerst aardappelen, waarschijnlijk omdat ze van mijn bord kwamen. De echte jaarwisseling gevierd bij Bert en Ganna in Tereltj, die ook Piet en Anne Hilde en Alies en Wim hadden uitgenodigd. Gekletst, spelletjes gedaan, gegeten en gedronken en toen was het 12 uur. Bert had, zonder dat we het hadden gezien grote dozen met vuurpijlen op het zomerkamp terrein gezet en wel zichtbaar 6 pijlen en een klein doosje. Wij natuurlijk plagen, dat het een vuurwerk van niks was van iemand die in zijn leven voor Mongolie vuurwerkbaas was geweest. Je kan je zijn gezicht wel voorstellen toen ineens dat andere afging en wij sprakeloos naar een heldere hemel keken, die opeens zoveel sterren meer liet zien, toe de ene pijl na de andere afging. Kortom een geslaagd uiteinde en nieuw begin.

Had beloofd nog iets over mijn werk te vertellen.
Ten eerste is het project dat door de Nederlandse Ambassade in China is gefinancierd nu formeel afgerond en Tjalling Halbertsma, die Nederland vertegenwoordigd in Mongolie kwam op bezoek om met eigen ogen te zien wat we hebben gedaan. De renovatie is klaar, het team heeft meer dan 2900 mensen van de doelgroep, mannen in organizaties die uit voornamelijk mannen bestaan voorlichting gegeven over de relatie tussen SOA’s, vrouwen rechten en hun rol terwijl het doel 2000 was. Als deze mannen dat wilden konden ze direct getest worden en ook de eerste behandeling krijgen als ze positief waren e 80% deed vrijwillig de test. Daarna moesten ze wel met hun partner naar de polikliniek komen, vandaar dat het er een beetje meer zijn geworden dan gepland. Mannen gingen er met hun vrienden over praten en daardoor kwamen er nog eens 350 vrijwillig naar de poli, die allemaal positief waren en inmiddels behandeld. Ook zijn meer dan 1000 andere mensen getrained, zoals veel ziekenhuis medewerkers, vrijwilligers, politie en meer dan 300 schoolkinderen. Dat is erg belangrijk in Mongolie omdat teeners niet over dit soort dingen met volwassenen praten maar wel met leeftijd genootjes. In 3 middelbare scholen hebben we nu een gezondheids voorlichting club, bestaande uit 10 speciaal getrainde leerlingen die onder begeleiding van een schoolarts en/of sociaal werker en samen met een van onze jonge dokters nu in de school voorlichting geven. Ik had nog een beetje budget over en daarvan hebben we wat materialen gekocht voor deze teams. Er is nog veel vraag naar de training vanuit staats organizaties waar ook veel mannen werken. Het project team zal deze organizaties alsnog bezoeken in januari, ook al is het project formeel afgerond. Onze vrijwilligers hebben 1200 vragen lijstjes laten invullen door mensen die de voorlichting hadden bijgewoond om te zien of ze nu anders omgingen met sexualiteit en de rechten van de vrouw. Ik moet er nog zo’n 600 van verwerken en dan analyseren, maar de meerderheid van de eerste 600 geeft aan wel degelijk iets te doen met de informatie. Grootste succes is dat het ministerie nu een hoge score van detectie niet meer ziet als slecht presteren, maar juist als een indicator dat je het goed doet.

Ik ben ik November begonnen met trainingen over netwerken en fondswerving voor zowel 3 van de organizaties waar ik zelf voor werk als 2 waar Wijtze voor werkt. De laatste 2 zijn kleine organizaties met een leden structuur die projecten opzetten en invoeren om de meest arme families een beter inkomen te geven en een gezonder leven, b.v. door ze te leren groente te verbouwen en te conserveren voor de winter als groenten voor hen te duur zijn om te kopen, filt te bewerken of dingen van hout te maken voor de verkoop. Deze organizaties moetensinds kort zelf voor hun fondsen zorgen om hun werk te kunnen blijven doen en hebben een heel kleine staf. De training is voor de staff en bestuursleden samen met een groepje geselecteerde vrijwilligers om hen extra handjes met de benodigde kennis te geven. Verder heeft de huisartsen praktijk van een van de sub-districten in Nalaikh erom gevraagd en geef ik de training aan de Assotiatie voor rolstoel gebruikers en een deel van de MNFB staf en bestuursleden, omdat de groep niet te groot kan zijn. Tot nu toe dachten ze dat fondswerving een kwestie is van projectvoorstellen schrijven en die dan proberen ergens te “verkopen”. Dat is natuurlijk wel een onderdeel, maar het geld dat je vraagt moet altijd heel specifiek besteed worden, en als je meer publieke fondswerving doet kan je meer zelf beslissen hoe je het t.b.v. je vereniging of organizatie en je leden besteedt. Er ging een nieuwe wereld open en er kwamen allerlei heel goede ideeen naar voren. Een idee, wat al is uitgevoerd ga ik noemen ter illustratie. De Rolstoel gebruikers (MAWU) hadden al voorbereidingen getroffen voor een expositie in het parlementsgebouw. In mijn training gaf ik aan dat het gemakkelijk is als je reguliere acties (zij houden bijvoordbeeld parades) gebruikt om te collecteren. Dus besloten ze de tentoonstelling iets uit te breiden met een collecte bord waarop stond wat ze met donaties van verschillende bedragen zouden kunnen doen. Meer dan 100 parlementariers, commissie leden en ambtenaren kwamen kijken en na de tentoonstelling hadden ze 400.000 MNT opgehaald, terwijl sommigen liever geld over wilden maken, dus misschien komt er nog wel meer binnen. Nu willen ze nagaan of ze die tentoonstelling ook elders, b.v. in een groot kantorencomplex, kunnen herhalen omdat alle materialen er al zijn. Met de anderen zijn we nog bezig om ideeen voor acties uit te werken.

Verder hebben we het “dieet in plaats van medicijnen” in het ziekenhuis geimplementeerd met behulp van een donatie van de Stouwe uit Meppel. De koks konden maar 2 variaties voor volwassenen en 2 voor kinderen koken door gebrek aan apparatuur om te snijden, te malen en kleine porties klaar te maken en door gebrek aan kennis. Eerst 4 koks 3 weken op cursus gestuurd in Ulaanbaatar en de keuken apparatuur aangeschaft en toen alle dokters en verpleegkundigen 3 volle dae laten trainen door een expert uit Ulaanbaatar. De keuken kan nu 10 verschillende dieten klaarmaken voor volwassenen en 8 voor kinderen. Al in de eerste week werd er door de artsen volop gebruik gemaakt van de nieuwe mogelijkheden en werden familileden door de verpleegkundigen geinformeerd over de positieve werking van bepaald voetsel op het herstel. Er is een evaluatie eind januari en “gebruik van dieten” en “vermindering van medicatie” zijn nu als indicatoren opgenomen in de periodieke evaluaties van de ziekenhuis zorg. In 2011 gaat een van de artsen zich specialiseren als dieetist, zodat we verder kunnen ontwikkelen. Dank aan de Stouwe, die dit mogelijk heeft gemaakt.

Dan is er nog het alcohol-project wat door de politie van Nalaikh wordt uitgevoerd in samenwerking met het ziekenhuis van Nalaikh. In 2010 zijn 56 mensen opgenomen in de afkick kliniek en 23 hebben al dan niet met behulp van de chef van de politie afdeling en commissies in Nalaikh werk gevonden. Heel kort: Mensen met een alcohol probleem kunnen gedwongen worden naar die kliniek te gaan als er sprake is van gevaar voor hun omgeving, maar in ons project kunnen ze zich nu ook vrijwillig aanmelden en dat hebben er een groot aantal gedaan. In het subdistrict waar ze wonen is een begeleidingsteam dat speciaal is opgeleid en dat ze helpt als ze uit de kliniek komen om weer hun weg te vinden in de samenleving. Chulung, de politie officier en leidinggevende van het sober-up centrum van het politie bureau maakt zich heel sterk voor hen en voert een sterke lobby voor heropname in de samenleving en het verkrijgen van werk. Sommigen komen een heel eind met hulp van familie, oude werkgevers en vrienden, anderen moeten wat meer gesteund worden. Bairaa, 10 jaar geleden een beroemde zanger/liedjes schrijver van een jongensband heeft op 25 december zijn come-back gemaakt. Hij kreeg steun van de oude bandleden om nieuwe liedjes op muziek te zetten, het cultureel centrum gaf 50% korting op de huur van de zaal, de radio zond gratis zijn nieuwe liedjes deels uit en maakte reclame, mijning oganizaties steunden met de verkoop van kaartjes, andere staatsbedrijven volgden. De zaal was uitverkocht en hij gebruikte zijn come back om te praten over zijn levenal alcoholist, andere ex-alcoholisten aan het woord te laten en zong ook samen met zijn zoontje, die hij 7 jaar niet had gezien. Ik was in de kliniek geweest en zei dat ik wilde helpen met alles wat in mijn vermogen ligt. 3 weken voor het concert had hij nog en beetje geld nodig voor een aanplak banner, de druk van de kaartjes en de opname kosten voor 3 van de 4 liedjes, de rest was gefinancierd door mensen die hem wilden helpen. Dat geld heb ik hem geleend en een paar dagen na het concert terug gekregen. Naast optredens en promotie in Ulaanbaatar gaat hij op verzoek van de gemeente (die gaan ook betalen) voorlichtings activiteiten in scholen houden en twee van zijn oude vrienden, die meer dronken dan nuchter zijn hebben zich aangemeld voor de kliniek. Zes anderen zijn met elkaar een kolenmijn begonnen, waarbij elke nacht 3 in een bestaande mijn werken voor salaris en de anderen in hun eigen mijn, waar ze alle zes ook overdag in werken. Ze moesten begin december nog 10 meter dieper in de kleine mijn, die ze willen gebruiken voor hun eigen kolen behoefte, hun familie en vrienden en locale verkoop omdat de kwaliteit niet heel erg goed is. Van de opbrengst willen ze dan verder graven in de nieuwe mijn waar op 80 meter diepte kwalitatief wel goede kolen zouden moeten zitten volgens bodem onderzoek en de resultaten van hun buren, die al op die laag zijn uitgekomen. Zehadden alles wat ze konden bij elkaar gesprokkeld maar waren nu aan het eind van hun bronnen, terwijl het juist nu volop “kolen delf seizoen” is. Ook die hebben een kleine lening afgesloten, zodat ze kunnen verdienen in plaats van afwachten. Deze mannen hebben elkaar in de kliniek ontmoet en zijn ook allemaal bouwvakkers met verschillende specialisaties. In de zomer als de mijnen dicht moeten gaan ze zich als zodanig verhuren en hun eigen huizen en erf herstellen. Als je een alcoholist bent zet je alles wat los en vast zit om in alcohol en ze hebben dat ook letterlijk gedaan met hun huizen. De derde groep die ten lange leste kwam bestond uit drie mannen. De aanvoerder is een heel goede lasser, die ook tussen de bedrijven van drinken nog regelmatig werk had gehad van particulieren. Hij wilde zijn kennis delen met een aankomend lasser en een jongeman zonder enige opleiding in de leer nemen. Wat zij nodig hebben is veel meer en hun project voorstel heb ik naar de Xas Bank gebracht om te vragen om een micro-crediet. Daar is nog geen antwoord op. Al deze mensen zijn voorbeelden van zelf hard werken om er bovenop te komen en ik ben bang (gelukkig) dat er nog wel zullen volgen, die een laatste steuntje in de rug nodig hebben om het ook werkelijk te redden en niet weer op straat te belanden. Mocht iemand denken: Daar wil ik wel bij helpen, dan kan je een bijdrage storten op bankrekening 51.83.88.646, de rekening van de Stichting Nalaikh Mongolie, die als doel heeft de gezondheidszorg in Nalaikh te steunen en bij de KVK is geregistreerd onder nummer 01126545.

Ik weet niet hoe het komt, maar al doe ik nog zo mijn best, het worden altijd weer lange berichten en ik hoop maar dat ik jullie er niet al te veel mee verveel.

Groetjes en liefs uit een Mongolie dat nu echt de winter is ingegaan en waar je op moet passen dat je niet met een bevroren oor of neus thuis komt. Ada