Rolstoel rijden door Nederland en meer..

Beste “oude en nieuwe” vrienden,

Zoals de meesten van jullie wel weten werk ik sinds 2006 in Mongolië als vrijwilliger. Tot half augustus 2011 via VSO, die me in de gelegenheid stelden een website te openen. Omdat ik bang was dat deze website zou worden gesloten heb ik eind vorig jaar een poging gedaan een eigen log op te zetten, maar dat is me niet goed afgegaan en omdat ik het zo druk heb gehad ook geen tijd om me er verder in te verdiepen. Dus nu maar weer op de oude manier via VSO stories omdat ik eigenlijk best wel veel te vertellen heb.
Vanaf eind vorig jaar druk bezig geweest met de 4 nationale organizaties voor blinden, doven, de Unie die o.a. werkt voor mensen met een verstandelijk handicap en de rolstoelgebruikers, naast het werk voor het ziekenhuis dat ook nog steeds doorloopt. Wat ik daar over wil schrijven is kort, omdat ik ruimte wil overhouden voor nieuws over een bijzondere actie.

Het ziekenhuis heeft dringend bedden nodig nu de bevolking snel groeit en de capaciteit is uitgebreid. Na de Mongol Challange in 2010 hebben drie teams besloten een container naar Nalaikh te sturen met zoveel mogelijk bedden en andere zaken die het ziekenhuis nodig heeft. Weet je iemand die nog een ziekenhuisbed, een hoog-laag bed of een gewoon eenpersoonsbed heeft staan en dat wel kwijt wil, mail me dan en dan wordt het opgehaald.

De Mongoolse Nationale Federatie voor de Binden heeft een grote kans dat ze apparatuur krijgen om boeken met plaatjes en grafieken te drukken in Braille, waardoor blinde kinderen zowel als volwassenen meer kunnen lezen en leren dan tot nu toe mogelijk is. Aardrijkskunde, wiskunde, biologie e.d. voor de kinderen, maar ook studieboeken om een vak te leren of gewoon je kennis vergroten omdat je het interessant vindt gaan daarmee tot de mogelijkheden behoren. Een andere aanvraag ging om het ontwikkelen van een “tekst to speach” software voor de computer in de Mongoolse taal. Als dat lukt kunnen blinde Mongolen alle informatie die op het internet in de Mongoolse taal is, zoals nieuws, informatie over wet- en regelgeving, gezondheid en noem maar op, lezen met behulp van een programma dat het voorleest in het Mongools als je die software hebt. Aan de staf en 35 branch managers vanuit alle provincies en distrikten heb ik een cursus “verwerven van fondsen, netwerken en projectvoorstellen schrijven” gegeven en dat kwam mooi uit, want een paar maanden later stelde de overheid geld beschikbaar voor innovatieve projecten. De Federatie heeft hen allemaal laten inschrijven en de 5 beste hebben een deel van het geld ontvangen om hun idee in te voeren.

Met de Unie lag het werk even stil vanwege de verkiezingen. Hoewel ik hier in Nederland de uitslag nog niet heb gezien was er wel iets unieks voor Mongoliё, want de voorzitter van de Unie heeft het voor elkaar gekregen de kiesdeler te halen voor een nieuwe partij die geheel gericht is op het behartigen van de belangen van mensen met een handicap. Maar ondertussen is in Nalaikh een groep gestart voor dagbesteding voor mensen met een verstandelijk handicap en zijn we in gesprek met verschillende organizaties voor een project met de internationale organizatie “GIP-global”genaamd in Mongoliё ter versterking van de geestelijke gezondheidszorg. Probeer nog tijd te vinden om daar langs te gaan, want hun kantoor zit in Hilversum.

Met de Federatie voor de doven liep het even niet zo lekker, omdat de president alleen maar gericht was op massa productie waar veel geld voor nodig is en in de huidige tijd van wereldwijde crisis is dat moeilijk en massa productie is ook kwetsbaar omdat de marges klein zijn en de meeste dingen in China botweg goedkoper kunnen worden gemaakt. Maar toen kreeg ik een telefoontje van de Finse Lutherse Overzee Missie in Mongoliё (FLOM) of ik kon helpen met een project om de 33 kleine organizaties die lid zijn van de Federatie te versterken en tegelijkertijd de nieuw samengestelde Mongoolse Gebarentaal toegankelijk te maken voor meer dove mensen. Leuke opdracht en leuke mensen. De aanvraag was een beetje een rommeltje en toen bleek dat de staf er eigenlijk wat weinig ervaring mee had heb ik 4 gesprekken met ze gehad om hen de kneepjes van het vak te leren. Dat leidde tot de vraag of ik ook eens naar een lopend project in Tsetserleg, een plaats 420 km ten Westen van Ulanbaatar wilde kijken. Nou dat wilde ik wel want de mensen zijn echt leuk om mee te werken en “op kosten van de zaak” een uitstapje naar mijn tot nu toe favoriete provincie is een buitenkansje dat ik niet wilde laten schieten. De derde reden dat ik er graag op in ging is dat het, voorzover ik weet, de enige plaats is waar alle organizaties voor mensen met een handicap samenwerken in één centrum samenwerken! In juni er voor een orientatie geweest en nu hebben we met de staf van FLOM en het projectmanagement in Tsetserleg een voorstel ingestuurd naar Finland voor een echte evaluatie in september. Hoop echt dat ik dat mag doen omdat het accent ligt op samenwerking, wat ik altijd probeer van de grond te krijgen, met hele leuke en enthousiaste mensen en het is dan fruitoogst tijd, dus dat wordt smullen.

En dan de Mongoolse Nationale Associatie voor Rolstoel Gebruikers, kortweg de MNAWU. Dat is een verhaal apart, want: “We gaan in Nederland actie voeren!!!”.

Voor ik daarover verder ga moet ik kwijt dat ik in februari een heel zware bronchitus heb gehad en 3 weken totaal niet kon slapen, terwijl ik toch nog doorwerkte. Dat was niet slim en eind mei ging het weer niet goed. Ik dacht dat er iets heel erg mis was en ben voor een totale scan naar de SOS kliniek gegaan. Alles onderzocht, nergens iets mis mee en het was voor de dok ook een raadsel waar die verschijnselen van extreem hoge bloeddruk en lage temperatuur vandaan kwamen tot ik tussen neus en lippen vertelde dat ik ook al maanden erg slecht had geslapen en toch doorgewerkt. O zei de dokter, dan begrijp ik het wel: Je bent oververmoeid geraakt en nu overspannen. Dat wil je nooit horen, maar hij zou wel eens gelijk kunnen hebben dacht ik. Heb braaf zijn advies gevolgd om niet langer dan 4-5 uur iets intensiefs met een beeldscherm te doen, proberen de druk die er altijd is met einddata voor projecten en zo te verminderen door met al mijn “werkgevers” heel duidelijke tijdsafspraken te maken, zodat ik alles wat relaxter kon doen en door nee te zeggen. Dat laatste is moeilijk voor me, omdat ik hen geen kansen door de neus wil boren. Men had er alle begrip voor en ook dat ik 2 maanden naar Nederland wilde gaan om eens echt goed uit te rusten. En nu zit ik dus relaxed voor mijn caravan in Moordrecht dit aan jullie te schrijven, nou ja relaxed?????

Mijn zus Joke, die samen met vrienden de Stichting Nalaikh Mongolie heeft opgericht in 2008 om me met het werk in Mongolië te helpen, had zo haar eigen ideeën over geestelijke ontspanning. De Stichting heeft een tweede hands rolstoelbus met lift voor 6 rolstoel gebruikers aangeschaft en die moet nog steeds naar Mongolië. Eerst zouden we hem rijden, maar dat bleek geen optie vanwege de veiligheid en de kosten, dus besloten hem per container te sturen. Maar ja, de uitdaging was daarmee weg en nadat haar brein de nodige overuren had gemaakt kwam ze met een briljant idee: “Waarom gaan we niet zelf in een rolstoel van Moordrecht naar Steenwijk rijden??? Ik kreeg het spontaan stik-benauwd want ik kwam immers om uit te rusten! Na ongeveer een week, waarbij ze alleen mijn argumenten dat het veel te ver is om in 5 dagen te doen overnam, ben ik verder volledig gestrikt. Het uiteindelijke plan werd dat we vanaf 5 campings op de route (die we in 5 trajecten hebben verdeeld) in de rolstoel vertrekken en hopen héél véél kilometers te maken, wat tussen de 10 en 15 per dag inhoudt. De rolstoelbus gaat mee om ons te helpen onderweg en voor de promotie. Elke avond doen we een paar gekke spelletjes op de camping.

We gaan het dus doen! Het plan is nu helemaal uitgewerkt en we hebben in de voorbereiding heel veel steun gekregen uit allerlei gaten en hoeken. Hoewel ik niet meer weet wat eerst kwam en wat later wil ik een paar dingen noemen.


Onze eerste steun en toeverlaat is Ad van der Spek, zie foto, van het gelijknamige autobedrijf in Moordrecht die direct aanbood de bus na te kijken en waar nodig te repareren. Ad ligt zelfs met deze hitte onder de bus om de laatste puntjes op de i te zetten en we bellen regelmatig of we nog met Ad spreken of met een plasje Ad op de garagevloer. De bus is voor een vrienden prijsje aan de Stichting verkocht door Jaap vanden Ende en Hans de Groot van Problemsolvers heeft de aanschaf gesponserd. Zonder hen zaten we nu ergens aan het water koelte te zoeken en zonder hen zouden de rolstoelgebruikers nu niet dromen van de mogelijkheden voor werkgelegenheid, sociale contacten en dergelijke die de bus hen kan schenken.

Aart Ras, een gepensioneerde busschauffeur met veel ervaring in het rijden voor mensen met een handicap was direct bereid om de rolstoelbus voor ons te rijden, ons te helpen met de promotie en ons op te vegen als we echt niet meer verder kunnen.

Joke Hartog, van het bedrijf Doove dat hulpmiddelen levert voor de thuissituatie, was meteen enthousiast en beloofde dat we wel rolstoelen konden lenen. Nou, die hebben we gekregen en niet zomaar een paar rolstoelen, maar sportmodellen. Ze heeft de hele organizatie op z’n kop gezet denk ik, want we krijgen nog meer rolstoelen en allerlei onderdelen om met de container mee te sturen. Ik ben bang dat we een heel grote moeten gaan gebruiken. Ook mochten we decubites matrassen en een tillift voor het ziekenhuis ophalen en er is nog veel meer. Geweldig; ben alleen bang dat Jan Doove de eigenaar als hij terug komt van vakantie roept “Waar zijn mijn spullen?????”.

Zus Joke had contact met Theo van radio Gouwestad en die gaan ons vrijdag interviewen voor een radio programma wat op zaterdag, zondag en maandag wordt uitgezonden. Toen kwam via via ook een bericht van het AD Groene Hart of ze ons mogen interviewen voor een artikel. Dat gaat a.s. dinsdag gebeuren! Dit is met name ook leuk, omdat we nog geen tijd hadden gehad om kranten enz. te benaderen. Hart van Nederland is geïnteresseerd, maar daar hebben we nog geen verdere reactie van ontvangen.

En Joke had nog een contact: Wout Meppeling van het bedrijf Target Press. Wout en zijn medewerkers geven het blad “Bromfiets”uit, verzorgen foto reportages voor moterbladen en doen foto sessies voor nieuwe motoren en assesoires. Wout gelijk met zijn handen in het haar, want hoe koppel je rolstoelen aan motoren of bromfietsen? Nou..... zei medewerker Tom Haanstra, bromfietsen mogen net als rolstoelen over fietspaden, dus kunnen we een hulpdienst organiseren. Dit heeft niet alleen het leuke plaatje opgeleverd wat op deze site staat, maar we zijn ook echt uit de modder geduwd door 2 old-time bromfietsen. Die foto komt later als hij is geplaatst in de volgende uitgave van het blad Bromfiets.

De vereniging van Mongolen die in Nederland wonen, de Ulzii-vereniging (Ulzii betekent: tot ziens), gaat ook met artikelen aan de slag en plaatst het verhaal op hun website. Hele klus, want om iedereen te kunnen benaderen moet alles vertaald worden in het Engels of Mongools.

Zus Joke had een leuk lokkertje bedacht om me om te krijgen. Laten we de route verkennen met de auto, nemen we kampeerspullen mee en dan is het net vakantie! Ik had wel oren naar “vakantie”en ging voor de bijl. Toen kwam er nog meer energie vrij. Alle campings waar we stopten om te vragen of we daar mochten aankomen, promotie voeren en met tam-tam vertrekken zeiden direct ja en beloofden de kilometer sponsoring en aanmoedigingssticker actie op hun camping te promoten.
Op 5 augustus vertrekken we vanaf “Recreatiepark IJsseldreef”, Oosteinde 15 in Moordrecht voor de eerste kilometers via Gouda richting Haarzuilens om te eindigen op “Bos Park Bilthoven” waar we overnachten.
Vanaf “Bos Park Bilthoven” rijden we op 6 augustus richting Soest, Hoogland en Nijkerk en eindigen bij het “STRANPARCnulde” bij de afslag Nulde van de A28.
Op 7 augustus vertrekken we vanaf “STRANDPARCnulde” richting Putten, Ermelo en Harderwijk naar Recreatie oord “Veluwe Strandbad” in Elburg
De vierde dag, 8 augustus, rijden we vanaf het “Veluwe Strandbad” richting Zwolle en Meppel. In Schiphorst, net ten oosten van Meppel overnachten we op Camping “De Havixhorst”.
Onze laatste etappe op 9 augustus is van Meppel richting Giethoorn naar camping “’t Eeser Heideveld” ten noord oosten van Steenwijk, waar de andere twee bestuursleden een caravan hebben.

Hoe kunnen mensen ons (financieel) steunen?
Door per kilometer te sponseren waarbij de langste afstand van de dag telt en dus niet de twee afstanden bij elkaar opgeteld.
Door een aanmoedigings wolkje te kopen en van originele tekst te voorzien. Die wolkjes gaan op de bus en de schrijver van de tekst die ons het meeste aansprak krijgt twee vrijkaartjes voor de Attractiepark Slagharen, een donatie van het park.
Bedrijven kunnen ook hun reclame op de bus laten plakken en als iemand denkt “dat lijkt me wel wat” stuur dan een e-mail naar jvanvl@hotmail.com. Joke weet hier alles van.
Op de campings gaan we spijkers slaan met handicap, kunnen mensen lootjes kopen met als prijs een gratis luchtballonvaart aangeboden door Aerostat te Moordrecht en gaan we de rolstoel wedstrijd “appeltje – eitje” houden om mensen te laten ervaren hoe lastig het eigenlijk is om je ter verplaatsen in een rolstoel. Er is ook een grabbelton, kleine artikelen voor de verkoop en natuurlijk de mogelijkheid om gewoon wat geld te doneren in de bus.

En verder ....
door naar een van de campings te komen om het circus mee te maken of zelf een keer te gaan rolstoelrijden,
door ons van waardevolle tips te voorzien,
door nog even in de kast te kijken of er nog leuke kleine prijsjes in liggen voor de grabbelton,
door vrienden en bekenden te vragen mee te doen met een van de acties of een donatie te storten op het rekeningnummer 518388646 van de Stichting Nalaikh Mongolië onder vermelding “rolstoelbus”. De Stichting Nalaikh Mongoliё is geregistreerd bij de KvK:01126545 en een erkende Anbi organisatie waardoor donaties aftrekbaar zijn.

Via deze website houden we jullie op de hoogte van de komende voorbereidingsdagen en de “roldagen”.

Liefs Ada (en Joke)