Gisteren laatste dag. Weer thuis!
Blijf op de hoogte en volg Ada
10 Augustus 2012 | Nederland, Moordrecht
Hallo allemaal,
Terug in Moordrecht kijk ik terug op gisteren en de voorliggende 5,5 dag van de “met de rolstoel door Nederland actie”.
Het was een heel bijzondere dag. Eerst zijn we met de bus langs het ABC gegaan, omdat Marie daar werkt e de Stouwe, waar het ABC en onderdeel van is 2 jaar geleden heel veel geld heeft gedoneerd aan het ziekenhuis in Nalaikh waarmee we het project “dieet voeding in plaats van supplementen per pil” hebben ingevoerd. Dokters, verpleegkundigen, zorgassistenten, keuken personeel en vrijwilligers zijn op cursus geweest om te leren welke dieeten welke ziekte helpen te voorkomen of bij herstel. Nog steeds een groot succes waar iedereen in Nalaikh nog volop aan meedoet. Joke en ik hebben foto ’s gemaakt van de medewerkers die net aan de koffie zaten (wisten we van Marie). Toen naar de koffie kamer van de bewoners. “Gaat het om een collecte?” werd er gevraagd. Nee deze keer om te bedanken. Enkele bewoners herinnerden zich het verhaal en men ging graag als groep op de foto, zodat ik in Mongoliё kan laten zien waar die enorme donatie toen vandaan kwam.
Omdat we niet in Meppel mochten staan hebben Aad en ik Joke in Nijeveen op de rolstoel geinstalleerd richting Giethoorn en jawel, na kilometers schuinaflopende paden was de weg rustig en kaarsrecht te bereiden als je in het midden bleef. In Giethoorn mochten we collecteren op een recreatiepark en weer lieve reacties en de nodige penningen. Op naar Joke onderweg naar Steenwijk. Joke had ook leuke reacties onderweg en behalve de benodigde kilometers ook nog eens 40 Euro opgehaald van fietsers en een wagen vol geladen die de weg kwijt waren. In Steenwijk ontmoetten we Hans, de vriend van Joke, die aangaf dat we om 15.30 konden vertrekken van restaurant de Witte Paarden. Daar hebben we ook de wolkjes nog eens bekeken. Sommige mensen hadden hun naam eronder gezet en het was echt de bedoeling dat wij niet zouden weten van wie welk wolkje was, dus besloten we dat die wolkjes afvielen, hoewel er heel aardige aanmoedigingen opstonden. Er waren 3 wolkjes waar we slecht uit konden kiezen, allemaal met leuke betekenis. Aad, Hans en Ome Theo die erbij was gevraagd de nummers door te geven van de 2 leukste in hun ogen en toen was de trijd beslist. Nummer 5 werd het omdat die het best aansloot bij de actie, hoewel we nog steeds niet wisten van wie die was. Ik nog wat rondgereden langs winkels en weer alleen maar leuke reacties en donaties en Joke opweg via TUK om de laatste kilometers voor onze aankomst route te maken.
Om 15.35 vertrokken we voor de laatste 3 kilometer samen. We zeiden net tegen elkaar dat het zo heerlijk rustig was op het bosweggetje naar ‘t Eeser Heideveld toen we Aad met de bus zagen staan te zwaaien. Wat aardig dachten we, hij wacht nog even op ons. Toen we vlak bij waren schoten er ineens 4 volledig versierde scoot mobiles uit een zijpaadje. Het bleken vier mensen van ’t Eeser Heideveld te zijn die ons escorteerden naar de finish. Wat je ook maar kan bedenken, en we hadden gedacht dat er misschien mensen bij gewoon een krijtstreepje als finish zouden staan, dit was een super verrassing. Het was een ware intocht en het was nog niet over. Bij de ingang stonden heel veel mensen en nee dat was de finish ook niet; nog even de oprijlaan in. Om de hoek had Pieter, de eigenaar van de camping een grote boog gemaakt en een heus finishlint. Hand in hand gingen we onder getoeter van de scoot mobiles door het lint en toen zagen we dat er ook nog een heleboel mensen op het terras voor de kantine zaten en stonden. Wat een warm onthaal!
Nadat we wat te drinken hadden gekregen en een bos rozen van bestuurslid Marie vroeg Pieter of ik iets wilde zeggen en ik zit meestal niet verlegen om woorden, maar na anderhalve zin kwamen de tranen. Joke dan? Zelfde laken een pak het was gewoon te overdonderend. En het was nog niet voorbij. Abe, het andere bestuurslid van de Stichting Nalaikh Mongoliё organiseerde nog even een “snelle-verloting” en binnen korte tijd waren alle lootjes verkocht. De hoofdprijs hier was een rondvaart gedurende de Sneek-week tussen de skoetsjes, als je het zeilen ervan ooit van dichtbij wil zien is dat de gelegenheid. Nog wat gegrabbel, nog even een wedstrijdje in de rolstoel en toen was daar het einde van 5 en een halve dag actievoeren. Hoeveel heeft het hier opgebracht vroeg Pieter en even grof tellend dacht ik ruim 80 Euro. Toen hadden de lootjes verkopers nog van alles in hun zak en waren er nog donaties van mensen die niet gemakkelijk naar voren kunnen komen en bleek later dat het om en nabij de 150 Euro was; en dat in nog geen 2 uur! Mensen bedankt!
Marie had soep gemaakt met broodjes e zo hoefden we niet aan de snack of met lege maag naar huis. Joke vertrok met Hans en Ome Theo naar Groningen om in elk geval nog 3 dagen “vakantie” te houden (ze moet maandag al weer werken) en Aad en ik gingen terug naar Moordrecht. Even belangrijke dingen uit de bus gehaald, onder de douche en toen met de benen op de bank.
Aad is vandaag jarig en 65 geworden; gefeliciteerd Aad en een fijn feestje morgen!
Vanmorgen dacht ik: Ik ga toch grof tellen wat alleen deze dagen ongeveer heeft opgebracht en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Alleen in deze 5 en halve dag met de nodige tegenslagen van het weer, waardoor we niet alles konden doen wat we wilden, hebben we meer dan 1.700 Euro opgehaald! Is dat niet onvoorstelbaar? En Joke heeft ondanks allerlei hindernissen, schuine wegen, paden die ineens vol modder stonden en slechte weersomstandig heden, toch ruim 50 kilometer gereden, waarbij de laatste dagen, toen het beter was, het streven van 15 kilometer per dag. In mijn ogen een geweldige prestatie, toch?
Zijn we er? Nee nog niet, ook niet als we de donaties die zijn toegezegd, de ontvangen donaties en bedrijfssticker verkoop meetellen, tussen de 4 en 5 duizend Euro totaal, maar Joke heeft daarvan de gegevens dus dat schrijf ik de volgende keer. Verder is men elders in Nederland ook nog bezig met acties, zijn er nog lijsten met kilometer sponsering hier en daar en er komt nog een artikel in het blad Bromfiets eind augustus. We blijven doorgaan tot de 7.000 die we in totaal nodig hebben binnen is, maar doen geen grote actie meer als deze, want we moeten weer werken en zijn redelijk gesloopt.
De lootjes voor de balonvaart en de cadeaubonnen zijn getrokken en de winnaars krijgen volgende week bericht, omdat we nog even op de vele lijsten de gegevens van de winnaars moeten zoeken. Het winnende ballonnetje bleek van Marie te zijn en kleinkind en papa gaan naar Slagharen.
Ik zit zo langzamerhand hier te smelten in mijn metalen blik, ook wel caravan genoemd, dus ik wilde afsluiten met: Dank aan alle mensen die zich hebben ingezet voor deze actie en alle mensen die financieel hebben bijgedragen, zodat het leeuwendeel er is en de bus binnenkort naar Mongoliё kan gaan.
Dank, dank, dank van Aad, Joke en mij.
Terug in Moordrecht kijk ik terug op gisteren en de voorliggende 5,5 dag van de “met de rolstoel door Nederland actie”.
Het was een heel bijzondere dag. Eerst zijn we met de bus langs het ABC gegaan, omdat Marie daar werkt e de Stouwe, waar het ABC en onderdeel van is 2 jaar geleden heel veel geld heeft gedoneerd aan het ziekenhuis in Nalaikh waarmee we het project “dieet voeding in plaats van supplementen per pil” hebben ingevoerd. Dokters, verpleegkundigen, zorgassistenten, keuken personeel en vrijwilligers zijn op cursus geweest om te leren welke dieeten welke ziekte helpen te voorkomen of bij herstel. Nog steeds een groot succes waar iedereen in Nalaikh nog volop aan meedoet. Joke en ik hebben foto ’s gemaakt van de medewerkers die net aan de koffie zaten (wisten we van Marie). Toen naar de koffie kamer van de bewoners. “Gaat het om een collecte?” werd er gevraagd. Nee deze keer om te bedanken. Enkele bewoners herinnerden zich het verhaal en men ging graag als groep op de foto, zodat ik in Mongoliё kan laten zien waar die enorme donatie toen vandaan kwam.
Omdat we niet in Meppel mochten staan hebben Aad en ik Joke in Nijeveen op de rolstoel geinstalleerd richting Giethoorn en jawel, na kilometers schuinaflopende paden was de weg rustig en kaarsrecht te bereiden als je in het midden bleef. In Giethoorn mochten we collecteren op een recreatiepark en weer lieve reacties en de nodige penningen. Op naar Joke onderweg naar Steenwijk. Joke had ook leuke reacties onderweg en behalve de benodigde kilometers ook nog eens 40 Euro opgehaald van fietsers en een wagen vol geladen die de weg kwijt waren. In Steenwijk ontmoetten we Hans, de vriend van Joke, die aangaf dat we om 15.30 konden vertrekken van restaurant de Witte Paarden. Daar hebben we ook de wolkjes nog eens bekeken. Sommige mensen hadden hun naam eronder gezet en het was echt de bedoeling dat wij niet zouden weten van wie welk wolkje was, dus besloten we dat die wolkjes afvielen, hoewel er heel aardige aanmoedigingen opstonden. Er waren 3 wolkjes waar we slecht uit konden kiezen, allemaal met leuke betekenis. Aad, Hans en Ome Theo die erbij was gevraagd de nummers door te geven van de 2 leukste in hun ogen en toen was de trijd beslist. Nummer 5 werd het omdat die het best aansloot bij de actie, hoewel we nog steeds niet wisten van wie die was. Ik nog wat rondgereden langs winkels en weer alleen maar leuke reacties en donaties en Joke opweg via TUK om de laatste kilometers voor onze aankomst route te maken.
Om 15.35 vertrokken we voor de laatste 3 kilometer samen. We zeiden net tegen elkaar dat het zo heerlijk rustig was op het bosweggetje naar ‘t Eeser Heideveld toen we Aad met de bus zagen staan te zwaaien. Wat aardig dachten we, hij wacht nog even op ons. Toen we vlak bij waren schoten er ineens 4 volledig versierde scoot mobiles uit een zijpaadje. Het bleken vier mensen van ’t Eeser Heideveld te zijn die ons escorteerden naar de finish. Wat je ook maar kan bedenken, en we hadden gedacht dat er misschien mensen bij gewoon een krijtstreepje als finish zouden staan, dit was een super verrassing. Het was een ware intocht en het was nog niet over. Bij de ingang stonden heel veel mensen en nee dat was de finish ook niet; nog even de oprijlaan in. Om de hoek had Pieter, de eigenaar van de camping een grote boog gemaakt en een heus finishlint. Hand in hand gingen we onder getoeter van de scoot mobiles door het lint en toen zagen we dat er ook nog een heleboel mensen op het terras voor de kantine zaten en stonden. Wat een warm onthaal!
Nadat we wat te drinken hadden gekregen en een bos rozen van bestuurslid Marie vroeg Pieter of ik iets wilde zeggen en ik zit meestal niet verlegen om woorden, maar na anderhalve zin kwamen de tranen. Joke dan? Zelfde laken een pak het was gewoon te overdonderend. En het was nog niet voorbij. Abe, het andere bestuurslid van de Stichting Nalaikh Mongoliё organiseerde nog even een “snelle-verloting” en binnen korte tijd waren alle lootjes verkocht. De hoofdprijs hier was een rondvaart gedurende de Sneek-week tussen de skoetsjes, als je het zeilen ervan ooit van dichtbij wil zien is dat de gelegenheid. Nog wat gegrabbel, nog even een wedstrijdje in de rolstoel en toen was daar het einde van 5 en een halve dag actievoeren. Hoeveel heeft het hier opgebracht vroeg Pieter en even grof tellend dacht ik ruim 80 Euro. Toen hadden de lootjes verkopers nog van alles in hun zak en waren er nog donaties van mensen die niet gemakkelijk naar voren kunnen komen en bleek later dat het om en nabij de 150 Euro was; en dat in nog geen 2 uur! Mensen bedankt!
Marie had soep gemaakt met broodjes e zo hoefden we niet aan de snack of met lege maag naar huis. Joke vertrok met Hans en Ome Theo naar Groningen om in elk geval nog 3 dagen “vakantie” te houden (ze moet maandag al weer werken) en Aad en ik gingen terug naar Moordrecht. Even belangrijke dingen uit de bus gehaald, onder de douche en toen met de benen op de bank.
Aad is vandaag jarig en 65 geworden; gefeliciteerd Aad en een fijn feestje morgen!
Vanmorgen dacht ik: Ik ga toch grof tellen wat alleen deze dagen ongeveer heeft opgebracht en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Alleen in deze 5 en halve dag met de nodige tegenslagen van het weer, waardoor we niet alles konden doen wat we wilden, hebben we meer dan 1.700 Euro opgehaald! Is dat niet onvoorstelbaar? En Joke heeft ondanks allerlei hindernissen, schuine wegen, paden die ineens vol modder stonden en slechte weersomstandig heden, toch ruim 50 kilometer gereden, waarbij de laatste dagen, toen het beter was, het streven van 15 kilometer per dag. In mijn ogen een geweldige prestatie, toch?
Zijn we er? Nee nog niet, ook niet als we de donaties die zijn toegezegd, de ontvangen donaties en bedrijfssticker verkoop meetellen, tussen de 4 en 5 duizend Euro totaal, maar Joke heeft daarvan de gegevens dus dat schrijf ik de volgende keer. Verder is men elders in Nederland ook nog bezig met acties, zijn er nog lijsten met kilometer sponsering hier en daar en er komt nog een artikel in het blad Bromfiets eind augustus. We blijven doorgaan tot de 7.000 die we in totaal nodig hebben binnen is, maar doen geen grote actie meer als deze, want we moeten weer werken en zijn redelijk gesloopt.
De lootjes voor de balonvaart en de cadeaubonnen zijn getrokken en de winnaars krijgen volgende week bericht, omdat we nog even op de vele lijsten de gegevens van de winnaars moeten zoeken. Het winnende ballonnetje bleek van Marie te zijn en kleinkind en papa gaan naar Slagharen.
Ik zit zo langzamerhand hier te smelten in mijn metalen blik, ook wel caravan genoemd, dus ik wilde afsluiten met: Dank aan alle mensen die zich hebben ingezet voor deze actie en alle mensen die financieel hebben bijgedragen, zodat het leeuwendeel er is en de bus binnenkort naar Mongoliё kan gaan.
Dank, dank, dank van Aad, Joke en mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
