Het is al bijna winter

Beste mensen wat vliegt de tijd. Mijn laatste bericht was eind augustus en inmiddels is het al weer over de helft van November en is het najaar bijna voorbij, maar het is hier wel prachtig weer en niet zo koud.

September stond in het teken van de management evaluaties van de huisartsen groepspraktijken. Dat was een hele klus, omdat je voor elke praktijk (6 intitaal) een halve dag moet uittrekken vanwege de reistijden er naar toe. Maar de resultaten zijn heel goed. Men is heel ver met de implementatie van het Nationale programma. Alle volwassenen tussen 16 en 65 jaar moesten worden uitgenodigd voor controles op hoge bloeddruk, tuberculose en diabetis, daarnaast werden alle vrouwen in de leeftijdscathegorie 16-45 gecontroleerd op borstkanker en werd er voorlichting gegeven over sexueel overdraagbare ziekten. Sommige praktijken hadden een score voor de eerste screening van meer dan 80% vanaf februari. Dat zijn ook de huisartsen praktijken die het best het werk van de vrijwilligers hebben geimplementeerd. In de tweede fase worden mensen die “verdacht” zijn voor onderzoek naar de polikliniek gestuurd. Ook daar is een verschil te zien tussen zeer actieve huisartsen en minder actieve. In de derde fase worden mensen die een gezondheidsrisico lopen of een van de eerder genoemde ziekten hebben behandeld. Het preciese aantal krijg ik deze week, omdat ik dat wil verwerken in mijn boek over de impact van Nationale vrijwilligers op de resultaten.

September stond ook in het teken van de renovatie van mijn appartement. Eerst was het plan om te verhuizen, omdat mijn appartement zo koud is en het water door de gaten in de muten komt, maar men kon geen geschikte plek vinden. Niet veilig, b.v. op de begabe grond, of te duur omdt ook hier de prijzen inmiddels de pan uit rijzen. Uiteindelijk besloten te blijven en het ziekenhuis zorgt voor reparaties. Nou dat ging even anders. Van binnenuit heb ik de muren zelf behandeld om de boel water dicht te krijgen en met tempex de wanden bekleed om het beter te isoleren. Een collega heeft met halsbrekende toeren ook nog de grootste gaten buiten gedicht en de hele balkonkant. Ook kreeg ik een extra radiator. Dat laatste heeft 3 weken geduurd. Ik ga er niet over uitweiden, maar je wordt er echt ziek van als je dagen zit te wachten thuis, geen kant op kan, op mensen die doodleuk niet komen opdagen. Nu is die verwarming er eindelijk en doet het goed, maar nu is de basis verwarming stuk, zit al weer de nodige dagen in de kou en te wachten op diezelfde mensen die beloven te komen, een tijd afspreken en doodleuk niet op komen dagen. Tussen neus en lippen de voorbereidingen getroffen voor een project met het rode kruis om na te gaan hoe we ouderen mensen het beste kunnen betrekken bij activiteiten in de samenleving. Er zijn ruim 1600 ouderen die erg arm zijn, geen voormalige werkgever hebben omdat het een russisch bedrijf wat dat 17 jaar geleden is vetrokken, geen familie in de buurt en soms ook gehandicapt of met een slechte gezondheid. Dat was september.

In oktober gingen we onverwacht toch op reis met de prijswinnaars van maart. De trip was uiteindelijk naar beijin. Erg interessant, maar we hebben niet heel veel kunnen zien, omdat het goot van de regen. Een TV toren bezocht met prachtig uitzicht over de stad, zoiets als de Euromast in Rotterdam en een aquarium bezocht wat voor mijn collega’s heel bijzonder is, dat heb je niet in Mongolie. Ook nog naar een pretpark geweest, zoiets als de efteling, ook heel bijzonder voor hen. Hadden eerst niet door dat je overal naar binnen moest om in een achtbaan te komen en dergelijke. Het goot, dus nergens hoefden we te wachten, dat was dan weer prettig. En.... we zijn bij de Chineese muur geweest, indrukwekkend. Verder is China erg goedkoop, dus moesten we veel winkelen, niet echt mijn hobbie, maar braaf meegesjouwd. Wel een leuke najaarsjas gekocht, schoenen en gordijnen voor mijn appartement. De treinreis was wel heel erg gezellig. We hadden een eigen coupe met slaap geledenheid en zoals gebruikelijk hadden de anderen allerlei eten gemaakt thuis en meegenomen. We konden er 3 dagen van eten, dat scheelde in de kosten, want we hadden een beperkt budget. Al met al leuk om meegemaakt te hebben en... het was mijn eerste kennismaking met China, wat ook heel bijzonder was.
De tweede helft van oktober de voorbereidingen getroffen voor de nieuwe training van de vrijwilligers. Action contre le Faim verzorgde voor elke vrijwilliger een driedaagse training in het bereiden van maaltijden met lokale ingredienten, maar op een wijze en met hoeveelheden die per dag precies de juiste voedingsstoffen bevatten. Omdat het ook een belangrijke training was voor onze eigen koks hebben we die ook uitgenodigd. Omdat dit een speerpunt is van de regering heeft elk ziekenhuis de apparatuur en keuken inrichting gekregen voor een ruimte om voorlichting te geven aan de burgers. Die ruimte moest nog worden ingericht, maar precies op tijd klaar. Eind oktober twee evaluatie workshops gegeven samen met Saule, de manager van de polikliniek, aan de dokters en verpleegkundigen van de huisartsen praktijken. Eind 2006 was er een onderzoek geweest naar hun behoeften en waren er afspraken gemaakt voor verbeteringen, zoals het selecteren trainen en implementeren van vrijwilligers en hun werk. De vrijwilligers werkten inmiddels een jaar. Ook waren er management trainingen geweest en was het van belang na te gaan wat er nu veranderd was en wat daarvan de effecten waren.

En toen stond de wereld op zijn kop door de berichten over financiele crisis. Ik heb toen in overleg met de directeur besloten vervroegd naar Nederland te gaan om mijn huis, dat toch al veel te groot was voor 1 persoon en alleen maar geld stond te kosten, te koop te zetten en te zoeken naar een kleine woonruimte als eigen plek als ik naar Nederland kom. In twee weken alles geregeld en met veel steun van de buren, vrienden, mijn zusje en dochter aan het eind van de twee weken verhuisd naar een stacaravan. Was wel gek om een huis met 5 slaapkamers te legen en alleen over te houden wat je graag wilt houden en in een caravan past. Heb veel uit mijn verleden dus weggedaan en ik moet zeggen het was soms wat emotioneel, maar voelde toch goed.

Tijdens mijn afwezigheid waren de trainingen voor de vrijwilligers. Men had bedacht dat het goed zou zijn als ook verpleegkundigen die training zouden volgen en de groepen maximaal aangevuld. Later bleek dat het voor hun een punten training was, dus ze kwamen massaal opzetten. Zelf heb ik de foto’s nog niet gezien, maar het moet een aardig circus zijn geweest als je aan het koken bent met 20-30 mensen in een ruimte van 6 bij 5. Lof aan de trainers, Altentzetzeg en Anchaa die dit varkentje toch wisten te wassen. Iedereen die ik de afgelopen dagen ben tegen gekomen heeft het erover en men is erg onder de indruk van wat ze hebben geleerd, zelfs onze koks waren erg te spreken.

Zit dus nu thuis te wachten op een verwarmingsmonteur die ook vandaag niet is op komen dagen. Morgen neemt Tuya, onze VSO programma manager afscheid en daar ga ik natuurlijk heen. We hebben ook een nieuwe VSO directeur waar we morgen dus ook kennis mee gaan maken. Dus nog even een paar dagen langer in de kou, het is hier inmiddels ’s nachts onder de -18, maar het zonnetje overdag maakt veel goed, en ... mijn slaapkamer is wel warm, dus niet getreurd, komt wel een keer goed volgens de wijze uil op mijn nachtkastje.

Wens jullie een leuke Sinterklaasavond met veel pepernoten, taai-taai poppen, chocolade en banket letters en marsepein, wat ik in de haast ben vergeten mee te nemen.

Liefs Ada