Van alles en nog wat uit winters Mongolie

Nog even de laatste nieuwtjes voor ik uit Mongolie vertrek om de kerst, oud en nieuw en verschillende verjaardagen in Nederland te vieren.

In de eerste plaats moet ik met Nalaikhse trots vertellen dat Saule, de manager van de polikliniek in Nalaikh, professor in de gezondheidszorg is geworden. Heel Nalaikh stond op zijn kop, want dat was de eerste prof ooit in ons distrikt. Er was een groot feest georganiseerd met wel 500 mensen. Een feest in Mongolie betekent met elkaar eten, drinken en dansen en voor deze gelegenheid was het restaurant annex dansing van een hotel afgehuurd. Ze kreeg natuurlijk prachtige cadeau’s en was het stralende middelpunt.

We hebben in november ook wat nieuwe apparatuur gekregen en de verbouwing van de operatieafdeling kon worden afgerond. Deze verbouwing is betaald door de overheid en de apparaten zijn giften van diverse internationale organisaties die hier in Mongolie de gezondheidszorg ondersteunen. We krijgen dit jaar ook nog geld van de wereld gezondheidszorg organisatie, maar ik weet nog niet hoeveel en we moeten nog bekijken wat we ermee kunnen en mogen doen. Maar iedereen liep wel te stralen.

Elk jaar in oktober komt de overheid met een nieuw programma om de gezondheidszorg te verbeteren en stelt dan ook wat informatie materiaal en instrumentarium ter beschikking. Gedurende de jaarlijkse evaluatie wordt nagegaan in hoeverre instellingen dit nieuwe programma hebben geimplementeerd en wat ervan de resultaten zijn. Ook verzorgen ze centraal trainingen voor zorgmanagers en kwaliteits functionarissen. In het huidige programma staan de volgende thema’s centraal: Tuberculose, diabetis, hoge bloeddruk, sexueel overdraagbare ziekten en borstkanker en andere vormen van kanker. Na de centrale training zijn er voor alle dokters, verpleegkundigen en de coordinatoren van de vrijwilligers locale trainingen georganiseerd. In januari krijgen alle vrijwilligers ook specifieke training gericht op hun rol als preventiewerker en contact persoon met de bewoners. Gespecialiseerde dokters van de polikliniek zullen de trainingen verzorgen. Het programma werd aan het publiek gepresenteerd in het cultureel centrum en op TV door de goeverneur van Nalaikh, mijn baas de directeur van het ziekenhuis en een vertegenwoordiger van het miniterie voor gezondheidszorg uit UB. De onderwerpen werden toegelicht met een presentatie van polikliniek medewerkers en een expositie van het informatiemateriaal.

Het project van Duya, medicijnvrij behandelen van mensen met een verstandelijk handicap of psychiatrische aandoening, kan nu langzamerhand uit de startblokken. Met het geld dat vrienden, familie en andere sponsors mij hebben meegegeven en de opbrengst van de schoentjes die Nara had gemaakt hebben we een kamer kunnen inrichten voor de behandeling van mensen met depressie of stress. Ze is er heel erg blij mee en alle ziekenhuis medewerkers roepen nu dat ze last hebben van stress en vragen wanneer zij aan de beurt zijn voor behandeling. Ze heeft vanaf januari de trainingen geregeld voor neurologie doctors en verpleegkundigen die de behandelingen gaan uitvoeren. In december beginnen we met algemene informatie voor alle doctors en verpleegkundigen over de verschillende vormen van psychiatrische aandoeningen en ziekten van het zenuwstelsel. In januari krijgen alle doctors, verpleegkundigen en vrijwilligers training over het herkennen en omgaan met mensen met een verstandelijk handicap. We hopen dat we snel genoeg geld kunnen verzamelen om de andere behandelkamers te renoveren en in te richten. We kunnen voorlopig op kleine schaal beginnen met de behandeling van mensen met een verstandelijk handicap in de vrijwilligers room. We zijn echter beperkt qua beschikbaarheid van die ruimte en qua behandel materialen en training materiaal.

Nog even iets persoonlijks. De hoefskul groep, de collega’s waarmee ik op trip ben geweest door Mongolie, is bij mij thuis geweest. We bezoeken alle deelnemers thuis en nu was ik aan de beurt. Had ze wel gewaarschuwd dat ik Nederlands zou koken, maar ze kwamen toch allemaal. Het was super gezellig door alle herinneringen die weer eens werden opgehaald, ze vonden het eten zo lekker, dat ik bang ben dat ik te weinig had klaargemaakt. Alles was schoon op. Vanaf het feestje met Joke in mei wordt Gadda als mijn nieuwe echtgenoot beschouwd als gevolg van een grapje. Op de trip was hij dus de vader van het stel en ik de moeder. Als cadeautje kreeg ik een jak (ze weten dat ik daar gek op ben) met op zijn rug een vrij dik figuur (Gadda dus). In allerlei mandjes zitten kleine mensjes die in dit geval onze “kinderen” moeten voorstellen. Verder een portemonee met wat geld erin,omdat ik de mijne was kwijtgeraakt. Zo lief, niet?

En tot onze grote verrassing kwam Sinterklaas naar Nalaikh. Hij had gehoord dat daar en in Ulaanbaatar Nederlanders wonen en besloten dit jaar langs te komen. Iedereen was naar Wijtze’s huis gekomen. Ze hebben eerst gegeten (Sint had honger na die lange reis) en daarna een spel gespeeld dat resulteerde in het krijgen van een cadeautje. Wijtze zelf kwam niet opdagen. Hij werkt nu voor een wodka, bier en frisdranken bedrijf en we denken dat hij iets te ver is gegaan met product onderzoek en wellicht te dronken om die avond naar Nalaikh te komen. Sint speelde het spel in zijn plaats. Marielle een Nederlandse verpleegkundige zou ook komen maar dat is zo’n warhoofd. We denken dat ze naar het zuiden is getrokken of misschien wel verdwaald in Ulaanbaatar, je weet het bij haar nooit. Een van de Pieten nam haar plaats in. Zelf kon ik helaas ook niet. Ik was even naar bed gegaan voor mijn gebruikelijke namiddagdutje en had de telefoon uitgezet om niet gestoord te worden. Ik werd wakker om 11.00 uur en toen was Sint net weg. Gelukkig had hij twee Pieten meegenomen, al is het wel wat vreemd te horen dat drunky Piet mijn plaats “natuurlijk”had ingenomen. Maar het schijnt heel leuk geweest te zijn en de Mongoolse aanhang, familie van Wytze en vriendin van Rob willen erg graag dat Sinterklaas volgend jaar weer komt.

In Nalaikh was gisteren een volleyball toernooi voor bedrijven. Er waren 12 herenteams en 8 damesteams en dat is redelijk uniek omdat ze hier gekker zijn van Basketball. Het ziekenhuis schreef in met een damesteam. Het toernooi begon om 12.00 uur, we speelde best off two, er waren heel veel 3-setters en om 1.13 startten ze pas met de finales. De dames finale was het laatst en om 3.30 s’nachts hebben we het goud binnengesleept.

Heb inmiddels 5 uitnodigingen om oud en nieuw te vieren moeten afslaan omdat ik dan in Nederland ben. Wat jammer dat je jezelf niet in tweeen kan delen niet? De polikliniek heeft toen bedacht dat ze de avond voor vertrek dan wel als oud en nieuw kunnen vieren in mijn huis. Dat zal even persen worden maar wel gezellig. De hoefskul groep heeft bedacht me dan maar naar het vliegveld te brengen, ook een leuk idee. Chimgee heeft me toen ze hoorde dat ik er niet was direct uitgenodigd voor Tsagaan sar, nieuwe maan feest in februari. De anderen zullen iets organiseren als ik terug ben. Ik ga dus, behalve het officiele ziekenhuis feest, helemaal niets missen. Geluksvolgel niet?

Nou dat was het voor 2007. Ik wens iedereen fijne kerstdagen, een heel gezellig oud en nieuw en heel veel geluk en een goede gezondheid in 2008.

Ada