De winter is vroeg dit jaar

Hallo allemaal,
De winter is nu echt begonnen, werk in overvloed, een kat die denkt te kunnen typen en... mijn huis lekt. Begin maar met het laatste, dan hebben we de ellende gehad en kan ik over leuke dingen schrijven.

In de eerste plaats was en een behoorlijke overstroming in de gang. Dat kwam door een lekke WC op de 4e verdieping. De vorige eienaar is naar die mensen toegegaan en heeft op eigen kosten die WC gemaakt, lief toch? Nu blijkt dat als er op de 4e een probleem is dat water via de spouwmuren langs 3 en 2 alleen bij mij binnenkomt; fijne gedachte, want die mensen doen niet veel aan onderhoud. Maar dat is dus opgelost. Een heel ander probleem doet zich voor in de badkamer. Door het verlaagde plafond drupte het steeds en het plafond hing vervaarlijk door. De vorige eigenaar zou zijn broer sturen, omdat die het heeft aangelegd, maar die is nog steeds in Ulaanbaatar bezig met een ander huis en dat moet eerst af, omdat het nu al bijna niet meer mogelijk is iets buiten te doen. Dus ik vorige week maar eens gekeken hoe dat plafond in elkaar gesleuteld is en gevonden, dus helemaal losgehaald en twee emmers water opgevangen. In een hoek drupte het met grote snelheid, dus de water company gebeld. Die kwamen wel langs, maar de mensen op de 2e waren niet thuis. Bleek dat de water company ’s avonds weer lags was geweest op 2 en volgens die mensen hebben ze geen lekkage zelf, maar komt het via het dak. Ze hebben zelf ook een grote vochtige plek in die hoek van het appartement. De dame die we moesten hebben voor het dak was niet te vinden. Goede raad is duur. Ik besloot met een aluminium plaat, dat materiaal gebruiken ze voor daken van schuren en Wytze had nog een stukje over, een soort afwatering te maken naar de leidingen koker en dan maar hopen dat het in de kelder stroomt via gaten in de vloer daar. Dat lost het probleem niet op, maar wel de wateroverlast. Dat dus gedaan vrijdag en een deel van het plafond weer teruggeplaatst. Toen ik daar mee bezig was was het 6 uur en toen drupte het niet meer, wat verklaard kan worden als het een dak probleem is door de buiten temperatuur die toen zo’n -5 graden was. Dus waarschijnlijk had mijn bovenbuurman gelijk dacht ik. Maar, zaterdag om 5 uur ‘nachts werd ik wakker en ja het lekte weer. Kan dus in elk geval niet alleen een dakprobleem zijn, iemand moet lekkage hebben bovem mij want het was toen -12. Had ook nog een foutje gemaakt in de opvang constructie, dus weer water op het verlaagde plafond en ben gelijk maar weer aan de slag gegaan, was toch wakker. Toen wel een stukje van het plafond opengelaten om de boel in de gaten te houden. Vanmorgen, ja hoor weer water op de platen die ik had gemonteerd. Alles weer open en nu blijkt dat er nu, dat was eerst niet zo, op nog twee andere plaatsen water naar beneden komt, zover van de stortkoker, dat ik het nu niet met alluminium kan afvoeren. Ben ook bang dat het teveel is om weg te lopen naar de kelder.
Badkamer dus weer een bouwkeet, maar vandaag laat ik het maar en ga alleen dwijlen met de kraan open, morgen (maandag) maar eens alle bewoners optrommelen om hun ervaringen te horen en te kijken of we een definitieve oplossing kunnen vinden. Verder een heerlijk huis met in de extra slaapkamer, waar ik een werktafel heb en nu zit te typen, van ‘sochtens tot een uur of 2 lekker de zon op de ramen heb en aan de andere kant nu niet meer, maar daar doet de verwarming het erg goed, dus over kou heb ik niet te klagen, ook niet over warm water, want dat is in dit huis echt heet en de electriciteit is ook prima.
De winter is nu echt begonnen met dagtemperaturen van rond de -8 en nachttemperaturen van rond de -18. Toch kan je nog buiten een kopje koffie drinken want de afgelopen dagen scheen de zon vrij fel. Gisteren heeft het gesneeuw en stond er een straffe wind, vandaag schijnt de zon weer, maar de sneeuw blijft liggen en het is weer een plaatje. Heb geen balkon omdat ik op de 1ste woon, maar dat buitenbakkie doe ik regelmatig bij Wytze. Mongolen snappen daar niets van, die zitten massaal binnen en iedereen vraagt of ik het niet koud heb, nee dus. Voel me net een kat die lekker in het zonnetje zit te spinnen.
Over katten gesproken, de mijne is me er eentje. Favorite sport is jatten en zakken rollen. Staat je tas op tafel, dan duikt ie erin om iets te pikken en er als een haas mee vandoor te gaan. Wytze zat laatst een bakje te doen, werd zijn aansteker uit zijn zak gepikt. Pennen, mandarijnen, snoepjes, brillendoekje, gordijnhaakjes en zelfs een breinaald om maar een paar dingen te noemen. Favorite bezigheid 2 is me bespringen vanuit alle hoeken en gaten en dan proberen met mijn handen of voeten te spelen. Heb dus overal kleine haaltjes, want die nageltjes zijn erg scherp. De volgende is WC papier afrollen. Menige dag kom ik thuis en ligt het hele huis onder het papier, want hij gaat net zo lang door tot hij het binnenrolletje te pakken heeft. Dan heeft hij de leuke gewoonte om als ik aan de computer zit op mijn hand met de muis te gaan liggen en met 1 pootje af en toe op het toetsenbord te tikken. Best kans dat het volgende bericht dus door Bico wordt geschreven. Verder kan ie uren spelen met een speeltje, balletje beestje of snoepje in papier in combinatie met zijn staart. Als ie al een keer moe is, niet zo vaak dus, ligt ie aan mijn voeten, zodat ie in de gaten kan houden of ik wegloop, want als kat mag je niets missen. Heb dus erg veel plezier met dit beestje, al moet ik hem af en toe opsluiten omdat ik anders gewoon niets kan doen.
Het werk is volop begonnen. Nadat Marie en Annemarie weer waren vertrokken heb ik samen met de dokter voor SOA’s en AIDS, de kwaliteits doktor, de manager verpleegkundigen, manager faciliteiten en de directeur een projectvoorstel geschreven voor de Nederlandse Ambssade in China waar wij onder vallen. We willen met een grote ambulance naar alle kleine bedrijfjes, het gebied et illegale mijntjes en bedrijven waar veel mannen werken om voorlichting te geven en de mogelijkheid om terplekke te worden getest. Vel van deze mensen zullen nooit naar de dokter komen voor dit soort dingen, terwijl het aantal gevallen van besmetting toeneemt in Mongolie. We gaan, als we er geld voor krijgen, dus naar onze potentiele klanten toe en gaan samenwerken met Amnesty International, omdat zij veel ervaring hebben in het geven van voorlichting gericht op gedragsverandering en omdat dit item ook te maken heeft met de bescherming van vrouwen en hun rechten. Ook werken we samen met de Nationale AIDS Foundation van Mongolie, die veel materiaal voor ons heeft en met de Wereld Gezondheids Organisatie die over veel informatie beschikt en nauw samenwerkt met het Ministerie van Volksgezondheid. Het gezondheidscentrum van Nalaikh waar ik werk stelt de auto beschikbaar en betaalt de salarissen van de dokter, verpleegkundige, chauffeur en facility medewerkers, want we moeten ook de poli aanpassen aan de regels voor privacy als mensen voor testen, informatie of behandeling wel naar de poli willen komen. Nu blijven ze ook vaak weg, omdat die privcy een groot probleem is. Nu maar hopen dat ons voorstel wordt goedgekeurd.
Verder onverwacht toch weer even naar Rusland geweest. We hadden al twee maanden de papieren in orde voor de uitwisseling, maar konden op geen enkele manier contact met ze krijgen. De Russische ambassade had dat probleem ook, maar die konden wel post versturen en hebben dat ook voor ons gedaan. Maar we hadden ook nog informatie van hen nodig en dat lukte dus niet. Om de kosten zo laag mogelijk te houden ging ik men met Oyunchimeg. Was erg gezellig en soms ook grappig. In Rusland dachten ze dat ik Russin was. Dan vroegen ze aan Oyunchimeg: Waarom spreek jij Russisch terwijl je een Mongoolse bent en waarom spreekt zij alleen maar Mongools terwijl ze een Russin is? Hebben ook vaak gelachen om de foutjes die ik maakte met de taal, maar we konden ons met handen en voeten best redden samen. Alles liep uiteindelijk op rolletjes in Irkutsk, hoewel ze niet op de hoogte waren gesteld dat we kwamen en ook de post nog niet hadden ontvangen. In het ene ziekenhuis was een nieuwe directeur (de vorige was ernstig ziek) en in het andere ziekenhuis was de directeur in Moskow. Dat was even schrikken. Maar Miss charming Oyunchimeg wist in de eerste ontmoetingen alles te brengen op het niveau van ons vertrek in juni, dus konden we de eerste dag al alles wat nodig was in gang zetten. De tweede dag maakten we kennis met de dokters die ze hadden geselecteerd, de derde dag konden we van 3 dokters de papieren in ontvangst nemen, maar helaas niet van de vierde. Besloten om een dagje langer te brijven, zodat we echt alles hadden; gelukkig nog geen treinkaartje gekocht. Als kinderen zo blij vertrokken we met alles wat we nodig hadden naar Nalaikh. Hebben ook een paar leuke dingen gedaan daar. Allereerst heb ik een heel lang en goed gesprek met Oyunchimeg gehad tijdens het diner op de eerste avond in het hotel. Goed, omdat je elkaar beter leert kennen en elkaars ideeen op een rustige en meer persoonlijke manier kan aanhoren dan met een vertaler of anderen erbij. De andere morgen voor onze afspraak van 8 uur (ja het was werken geblazen en vroeg uit de veren) hebben we onze intrek genomen bij haar voormalige docent Alexandra, waar we ook in juni waren geweest om hotelkosten uit te sparen. Een echte docent die ons als kostschoolmeisjes behandelde als het om “bordje leegeten” en “geen raam open, dan vatten jullie kou” dingen ging. Als echte kostschool meisjes ‘snachts als juf sliep toch stiekum gedaan natuurlijk en in bed liggen grinniken. Zij zorgde voor heerlijke maaltijden en wij hadden voor haar een hele warme deken meegenomen. Ik heb haar uitgenodigd om mee te gaan naar het beroemde Bycal meer, met een auto omdat haar gezondheid niet zo goed is. Zij met de chauffeur als een strenge juf onderhandelen over de prijs en uiteindelijk 25% korting bedongen; is me de tante wel. Op haar uitnodiging zijn we een andere avond naar een comedie in het theater gegaan. Een fantastisch theater, zo mooi, en aan het eind van de voorstelling snapte ik waar alles over gegaan was dank zij het decore en de acteertalenten van de spelers, want ik heb er geen woord van vertaan natuurlijk.
Het resultaat van dit alles: Op 12 november komen er 3 dokters aan in Nalaikh en blijven een week. Dat is korter dan we eerst hadden afgesproken, maar die afspraak was voor de zomerperiode als ze geen les hoeven te geven aan de universiteit, dus zijn we al blij dat ze een week kunnen komen. Was weer typisch Oyunchimeg, die in het MT aangaf dat geen enkele betrokken Nalaikh dokter die week om welke reden dan ook (behalve overmacht) afwezig mocht zijn en ze gaf tevens aan drie mensen opdracht om samen met haar een strak werkschema te maken. Ze is een erg goede manager. De 4e komt op 19 december. Wat erg leuk is, is dat Roy, een Nederlander die in Ulaanbaatar een bedrijf heeft en altijd erg met me meeleeft, zijn loge in het opera/dans teater heeft aangeboden. Het juni groepje dat dit alles in gang heeft gezet en in juni naar Rusland is geweest en de 3 Russische dokters gaan op de 14e november dus heel luxe naar de opera.
Verder zijn de verbouwingen van de afdeling interne, infectieziekten en kinderafdeling klaar en zit de kraam/vrouwenafdeling droog onder het nieuwe dak. Ook de poli voor Tuberculose is af en gaat men nu verder met de verbouwing van “mijn” drugfree behandel centrum voor mensen met indicatie neurologie, psychiatrie, psychologie of verstandelijk handicap. We hebben geld voor 3 kamers en de gang. Daarna moeten we weer sprokkelen voor een grote kamer voor groepsbehandeling voor mensen met een verstandelijk handicap, alkohol of rookprobleem. Tot slot heb ik nog 2 grote ruimtes gekregen om mensen met een lichamelijk of geestelijk handicap de gelegenheid te geven een vak te leren en inkomsten te genereren. Duya die nu ongeveer 2,5 jaar met dit project bezig is en eerst een kamer van de vrijwilligers gebruikte is erg actief. Heeft nu steun van een team uit Ulaanbaatar waar ook een psychiater in zit; een hele versterking voor ons. Heel leuk was het om van de kinder tandheelkunde poli een bedank brief en chocola te krijgen. Ik had uit de donatie pot wat geld beschikbaar gesteld voor de renovatie, een voorwaarde om van World Vision alle apparatuur te krijgen. Dat gebeurd vaker, dat een donor een investering vraagt om vervolgens heel veel te doneren. Nu blijkt dat koreaanse tandartsen jaarlijks naar Nalaikh komen voor een week, maar tot nu toe wilden ze alleen diagnose stellen en niet behandelen vanwege de ruimte en de apparatuur. Dit jaar hebben ze wel willen behandelen, 300 kinderen, en de kindertandarts zelf heeft er vanaf eind februari tot nu toe ruim 1600 kunnen behandelen.Zegaat naar peuterspeelzalen en lagere scholen met diagnose apparatuur en behandelt dan in de poli. Een fantastisch resultaat tot nu toe en veel potentieel voor de toekomst. Zo zie je dat 350 euro, dat had ik gegeven, een wereld van verschil kan maken hier.
We hebben ook de derde container geleegd. In totaal moesten de busjes 15 keer rijden en diewaren tot de nok gevuld. Oyunchimeg beheert de registratie va alle ziekenhuis spullen en samen met aigul en manager facility ga ik dat volgende week doen voor de renovatie materialen en gereedschappen. Dat is nog een hele klus. Dan gaan we overleggen waar alles naar toegaat en moet degene die het krijg tekenen voor ontvangst. Dat is een goede procedure om te zorgen dat spullen niet “verdwijnen”. Ik zal dus de volgende keer schrijven waar alles is heengegaan, maar ik wil nu wel al kwijt, dat de 22 matrassen al naar de kinderafdeling en interne zijn gegaan omdat de patienten daar overal op de grond lagen op matrasjes van 3 centimeter dun, omdat we op het moment veel meer patienten dan bedden hebben. Dank aan de gulle gever. We hebben op het moment een paar gevallen van de mexicaanse griep opgenomen, zwangere vrouwen die een hoog risico lopen. De anderen ( ongeveer 100) worden thuis behandelt, wat betekent dat twee extra emergency auto’s 3 x per dag met een dokter al die gezinnen af gaat. De scholen zijn 2 weken dicht om verdere verspreiding te voorkomen. We hebben nauwelijks behandel mogelijkheden en men gebruikt eigenlijk voornamelijk koortswerende medicijnen en controle of de situatie al dan niet verslechterd zodat opname mogelijk is; verder uitzieken dus en in leven proberen te houden. Een babytje heeft 3 dagen heel critisch in intensive care gelegen en gaat nu heel lanzaam vooruit gelukkig.
Nou dat was het dan weer even,
Liefs uit een koud maar zonnig Mongolie,
Ada.