Zomaar kleine dingen die me blij maken
Blijf op de hoogte en volg Ada
12 November 2009 | Mongolië, Ulaanbaatar
Beste vrienden in Nederland,
Vandaag is het woensdag, nee niet vrijdag, de 13de en het is mijn geluksdag geworden. Waarom? Omdat kleine en grote dingen me gelukkig maakten.
Eerst kreeg ik het bericht dat de UNFPA, onderdeel van de UN de vrouwenarts uit Rusland wil sponsoren. Dan krijg ik het bericht dat er donaties uit Nederland zijn voor het mortuarium; genoeg om alles te doen volgens plan, omdat de overige 90% door een Mongoolse organizatie wordt betaald. Dank gulle gevers!!!!!
Ook heb ik van een vaste gulle gever geld gekregen via de vriendinnen die naar Mongolie kwamen en daar konden we katoen voor de snijdende afdelingen voor kopen voor een heel jaar. Ook die vriend bedankt namens het ziekenhuis.
Dan hoor ik dat mijn vertaalster, die het recht heeft om 30 dagen niet te werken vanwege de Mexicaanse griep en 30 dagen naar huis kan met betaling besloten heeft halve dagen te blijven werken, naast het feit dat haar zoontje die griep heeft en in het ziekenhuis ligt. Over commitment gesproken!
Dan komen er twee meiden, dochters van een van onze chauffeurs langs om de Engelse lessen te hertstarten. De oudste is net bevallen van een dochter, maar met support van vader, moeder en zusje gaat ze wel haar universitaire studie afmaken gelukkig. Gebeurt hier vaak dat teenagers zwanger worden, vindt men hier heel gewoon, maar de gevolgen: geen studie geen werk, te jong om met de problemen om te gaan, armoede en uitzichtloosheid, zijn hier best groot. Als het voorstel wat we ingediend hebben bij de Nederlandse ambassade in China wordt goedgekeurd kunnen we samen met Amnesty Internationaal aan dit “misvertand” iets gaan doen in onze campagne.
En dan wordt er op de deurgeklopt. Als ik vraag wie is het, omdat het avond is en ik niet zomaar de deur open kan doen, antwoord er een kind, dus doe ik de deur open. Dit jochie woont even verderop in een Ger en heeft geen toegang tot water. Overdag kunnen ze water kopen bij de opslagtanks die in Ger-gebieden zijn geplaatst. Waarom hij komt bedelen is duidelijk te zien aan de kleren die hij draagt. Ze zijn arm. Hij kwam al een keer zaterdag, dus vroeg ik zijn naam en vroeg of hij die naam wilde zeggen als hij weer kwam, zodat ik weet wie er is, de deur kan openmaken en dit gezin kan helpen met gratis water. Gratis? Ja, want we worden afgerekend per appartementenblok en ik denk dat ik minder gebruik dan de rest van de bewoners, dus is het mijn aandeel en dat kan best 10 liter per dag worden opgevoerd, toch?
Verder hoorde ik vandaag dat een van mijn managers waar ik het vrijwiligersproject mee doe de hoogste onderscheiding in Mongolie, die wordt uitgereikt door de president zelf, heeft gekregen. Morgen en overmorgen ga ik met haar de huisartsen posten langs om het werk, het vrijwilligers werk en hun management te evalueren. Haar feestje viert ze eerder dan geplanned omdat ze graag wil dat ik erbij ben.
Mijn kat zit elke morgen voor het raam naar de vogels te knarsentanden, maar kan er niet bij en dus blijven die mussen, hier heel veel en in Nederland uitstervend, gewoon zitten. Ook dat vind ik een leuke ervaring, niet toch?
Ookde inhod van de container die naar Mongolie kwam is hier met blijdschap ontvangn. Daar wil ik apart over schrijven als ik de gelegenheid heb ehad foto's te maken, maar ook dat is een sterretje aan mijn hemel hier.
Zoveel om dank baar voor te zijn, ik klap bijna uit elkaar.
Mijn vader zei altijd dat je je zegeningen moet tellen en blij moet zijn met de kleine goede dingen in het leven. Zijn deze dingen klein? Voor mij niet, het zijn deze dingen die me blij maken in Mongolie en ik tel ze allemaal, hoewel ik soms vergeet ze aan jullie door te geven. Daarom dit extra bericht hierover en over niets anders.
Liefs Ada
Vandaag is het woensdag, nee niet vrijdag, de 13de en het is mijn geluksdag geworden. Waarom? Omdat kleine en grote dingen me gelukkig maakten.
Eerst kreeg ik het bericht dat de UNFPA, onderdeel van de UN de vrouwenarts uit Rusland wil sponsoren. Dan krijg ik het bericht dat er donaties uit Nederland zijn voor het mortuarium; genoeg om alles te doen volgens plan, omdat de overige 90% door een Mongoolse organizatie wordt betaald. Dank gulle gevers!!!!!
Ook heb ik van een vaste gulle gever geld gekregen via de vriendinnen die naar Mongolie kwamen en daar konden we katoen voor de snijdende afdelingen voor kopen voor een heel jaar. Ook die vriend bedankt namens het ziekenhuis.
Dan hoor ik dat mijn vertaalster, die het recht heeft om 30 dagen niet te werken vanwege de Mexicaanse griep en 30 dagen naar huis kan met betaling besloten heeft halve dagen te blijven werken, naast het feit dat haar zoontje die griep heeft en in het ziekenhuis ligt. Over commitment gesproken!
Dan komen er twee meiden, dochters van een van onze chauffeurs langs om de Engelse lessen te hertstarten. De oudste is net bevallen van een dochter, maar met support van vader, moeder en zusje gaat ze wel haar universitaire studie afmaken gelukkig. Gebeurt hier vaak dat teenagers zwanger worden, vindt men hier heel gewoon, maar de gevolgen: geen studie geen werk, te jong om met de problemen om te gaan, armoede en uitzichtloosheid, zijn hier best groot. Als het voorstel wat we ingediend hebben bij de Nederlandse ambassade in China wordt goedgekeurd kunnen we samen met Amnesty Internationaal aan dit “misvertand” iets gaan doen in onze campagne.
En dan wordt er op de deurgeklopt. Als ik vraag wie is het, omdat het avond is en ik niet zomaar de deur open kan doen, antwoord er een kind, dus doe ik de deur open. Dit jochie woont even verderop in een Ger en heeft geen toegang tot water. Overdag kunnen ze water kopen bij de opslagtanks die in Ger-gebieden zijn geplaatst. Waarom hij komt bedelen is duidelijk te zien aan de kleren die hij draagt. Ze zijn arm. Hij kwam al een keer zaterdag, dus vroeg ik zijn naam en vroeg of hij die naam wilde zeggen als hij weer kwam, zodat ik weet wie er is, de deur kan openmaken en dit gezin kan helpen met gratis water. Gratis? Ja, want we worden afgerekend per appartementenblok en ik denk dat ik minder gebruik dan de rest van de bewoners, dus is het mijn aandeel en dat kan best 10 liter per dag worden opgevoerd, toch?
Verder hoorde ik vandaag dat een van mijn managers waar ik het vrijwiligersproject mee doe de hoogste onderscheiding in Mongolie, die wordt uitgereikt door de president zelf, heeft gekregen. Morgen en overmorgen ga ik met haar de huisartsen posten langs om het werk, het vrijwilligers werk en hun management te evalueren. Haar feestje viert ze eerder dan geplanned omdat ze graag wil dat ik erbij ben.
Mijn kat zit elke morgen voor het raam naar de vogels te knarsentanden, maar kan er niet bij en dus blijven die mussen, hier heel veel en in Nederland uitstervend, gewoon zitten. Ook dat vind ik een leuke ervaring, niet toch?
Ookde inhod van de container die naar Mongolie kwam is hier met blijdschap ontvangn. Daar wil ik apart over schrijven als ik de gelegenheid heb ehad foto's te maken, maar ook dat is een sterretje aan mijn hemel hier.
Zoveel om dank baar voor te zijn, ik klap bijna uit elkaar.
Mijn vader zei altijd dat je je zegeningen moet tellen en blij moet zijn met de kleine goede dingen in het leven. Zijn deze dingen klein? Voor mij niet, het zijn deze dingen die me blij maken in Mongolie en ik tel ze allemaal, hoewel ik soms vergeet ze aan jullie door te geven. Daarom dit extra bericht hierover en over niets anders.
Liefs Ada
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
