Best practice, tandheelkunde en nieuw werk
Blijf op de hoogte en volg Ada
15 Februari 2010 | Mongolië, Ulaanbaatar
Beste vrienden en familie,
Mijn vorige bericht schreef ik op oudejaars avond en dit bericht schrijf ik op het budhistisch nieuwjaar. Dat jaar start met nieuwe maan in februari en dit jaar is het jaar van de tijger.
Januari stond in het teken van evaluaties van het vorige jaar en jaarplannen maken en bespreken voor dit jaar. Ook begonnen met het project SOA/Aids preventie en vrouwen rechten. De renovatie van het speciale laboratorium is gestart na enige vertraging omdat het te koud was voor dit soort werk, maar de ramen zijn nu vervangen en we kunnen binnen aan de slag. Ook bezig met de trainingen, die we in maart gaan geven.
Alle huisartsen praktijken het vrijwilligers werk ge-evalueerd en toen bleek dat twee praktijken wel heel goed werk hadden gedaan. Besloten om met alle vrijwilligers, dokters en verpleegkundigen op bezoek te gaan bij de beste Gordoc, maar de nummer twee is ook het vermelden waard en daar begin ik mee. In deeldistrikt 3 (Xoroo 3) hebben de vrijwilligers elke zaterdag straatjes bezocht om samen met de bewoners het erf om hun ger of huisje op te ruimen. Bijna alle mensen leven daar op stukjes grond met een houten schutting er omheen, hebben geen stromend water, hebben buiten een groot gat in de grond met een hokje eromheen als toilet en stoken een kolen kachel. Hun afval ligt meestal in een hoek op het erf omdat we slechts beperkte vuilophaal diensten hebben. De vrijwilligers hebben overal uitgelegd hoe gevaarlijk het voor je gezondheid is om dat losse vuil rond je huis te hebben waar ook kinderen spelen. Bovendien hebben ze uitgelegd dat, ook al heb je geen stromend water en moet je voor elke liter naar een centrale pomp, het heel erg belangrijk is om je wastafeltje schoon te houden, je containers waar je het water in ophaalt regelmatig schoon te maken en vaak je handen en gezicht te wassen, speciaal als je met eten bezig bent.
Bovendien hebben deze vrijwilligers geholpen met een zomer kamp voor kwetsbare kinderen in de wijk. In zo'n dagkamp van 2 - 3 weken krijgen de kinderen goed te eten, doen allerlei activiteiten en wordt voorlichting gegeven aan de moeders hoe ze, met beperkte middelen toch een gezondere situatie kunnen creeren en in welke situaties ze een dokter moeten raadplegen. Veel ouders komen te laat naar de huisarts.
Het resultaat: slechts 1 geval van maag-darm problemen in het hele jaar. De kinderen van het zomer kamp zijn tot het eind van het jaar niet in behandeling geweest. Een geweldig success, mede door de grote betrokkenheid van de manager dokter en andere hulpverleners indit subdistrict.
Dan de nummer 1 Gordoc. Daar werkt 1 doktor en 1 vepleegkundige samen met 6 vrijwilligers, en hoe. Ten eerste was dit het laatste sub district dat een computer kreeg, maar ze hebben de beste registratie van hun werk van alle 6 sub districten. Naast het regulaire bezoek en voorlichting werk hebben alle vrijwilligers speciale taken. Een vrijwilliger doet de nutrition voorlichting. Mensen komen naar een aparte ruimte waar ook daadwerkelijk gekookt kan worden. Een andere vrijwilliger geeft massages in een door hen zelf ingerichte kamer als het kan of bij mensen thuis. Tijdens ons bezoek kwam een inwoner vertellen wat het voor hem had betekend. Hij lag al 5 jaar op bed. Toen begon de vrijwilliger met de massages en activerings oefeningen. Nu na 3 jaar kan hij lopen met 1 stok, is vele kilo's kwijtgeraakt, heeft geen last meer van vocht ophoping in zijn benen en ook zijn bloeddruk is nu niet meer levensbedreigend hoog. Een voorbeeld uit een rij van mensen die thuiszorg ontwingen van de vrijwilligers. Een andere vrijwilliger is specifiek bezig met TB, deelt medicijnen uit en geeft voorlichting om besmetting te voorkomen. De vrijwilligers geven fitness training, zorgen dat moeder en kind controles en vaccinaties op tijd plaatsvinden en meten regelmatig de bloeddruk van mensen met een risico. De managing dokter en verpleegkundige hebben veel lopen lobbien en zo het extra geld voor verschillende apparaten bij elkaar gesprokkeld. Een enorme prestatie met groot resultaat. Beide locaties hebben een klein geld bedrag gekregen als beloning.
Toen ik uit Nederland terug kwam had ik een mail van Roy (Nederlander in Mongolie) dat er Nederlandse tandartsen naar Mongolie komen. Joost van Vlijmen, een tandarts uit Nijmegen is met collega's is 2 jaar geleden ook geweest. Toen hebben ze de kinderen van een weeshuis behandeld, zijn naar een ziekenhuis op het platteland geweest om mensen te behandelen en, en dat vind ik wel heel bijzonder, zijn met hun spullen naar een vuilnisbelt net buiten Ulaanbaatar gegaan voor tandheelkundige hulp. Heel bijzonder, want daar leven de aller armsten. Deze mensen doorzoeken het afval dat met vrachtwagens wordt aangeleverd op iets dat geld oplevert. Ijzer, lege flessen, misschien een gebruiksvoorwerp.... en wie het eerst komt.... Dus een dagje weg om naar een tandarts te gaan zit er niet in en kost ook meestal geld, omdat velen van illigaal zijn in Ulaanbaatar en dus niet verzekerd
Dit jaar komen ze weer en nu met een groep van 7 mensen. Naast de vuilnisbelt, het weeshuis en de eerder genoemde kliniek gaan ze dit jaar ook naar een school in een achterstandswijk in Ulaanbaatar en komen ze naar Nalaikh.
Over hun bezoek twee jaar geleden is een boek uitgebracht "Teeth of Mongolia" een foto verslag van Paul Ketelaar, wat weinig tekst uitleg nodig heeft. De beelden spreken voor zich. Dit boek wil ik jullie aanraden vanwege de prachtige foto's, omdat een goed beeld geeft van hun werk in Mongolie en omdat je met de aanschaf van dit boek hun werk steunt. Ik verwijs even naar hun website waar ook informatie op staat over hun werk in Nepal. www.stichtingdhampus.nl.
Ja en dan ben ik net begonnen met wat nieuw extra werk. In februari is een VSO-er weggegaan die voor de blinden organizatie en de rolstoel gebruikers organizatie werkte. Zij wordt niet vervangen door een full time vrijwilliger, omdat VSO een beetje anders wil werken met deze organizaties. Ik ga in augustus 50% voor werkgelegenheidsprojecten met nationale vrijwilligers werken en heb de ondersteuning van deze twee organizaties nu al overgenomen. De organizatie voor de blinden is al wat sterker, heeft een fabriek waar blinden werken, een papier verwerkings eenheid om extra inkomsten te verwerven, 4 massage centra (1 in Nalaikh) waar blinde, in Japan opgeleide, masseurs werken en een eigen radio station. Ze krijgen een heel klein budget van de overheid en zijn voor het overgrote deel afhankelijk van donaties of inkomsten uit projecten. De rolstoel gebruikers organizatie zit er slechter voor. Ten eerste kent Mongolie geen aparte registratie van deze mensen. Zij maken onderdeel uit van de groep mensen met een overig handicap (die niet blind of doof zijn, wan die worden wel apart geregistreerd). Deze organizatie heeft geen eigen kantoor, wel een directeur en een verenigingsbestuur met 4 actieve leden, geen goed beeld van de omvang van hun doelgroep die geschat wordt op tussen de 10 en 13 duizend, wel een website domein, maar geen geld om de website te activeren. Belangrijkste eerste stap die ik met hen ga maken is "de doelgroep" vinden en benaderen. Hoewel er geen aparte registratie is bij de overheid weet ik dat de huisartsen die informatie wel hebben en die gaan we dus benaderen. De organizatie heeft zoveel meer kansen om hun werk te doen als ze kunnen aantonen dat ze voor heel veel mensen werken en als rolstoel gebruikers weten dat ze bestaan en met hen in contact kunnen komen. Bestaat een dergelijke vereniging in Nederland????
Twee nieuwe uitdagingen dus; heb er zin in.
Verder neemt de kracht van de zon al behoorlijk toe en als het niet waait is het aan het begin van de middag best lekker buiten, zo'n soort wintersport situatie.
Alles verder goed hier,
liefs Ada
Mijn vorige bericht schreef ik op oudejaars avond en dit bericht schrijf ik op het budhistisch nieuwjaar. Dat jaar start met nieuwe maan in februari en dit jaar is het jaar van de tijger.
Januari stond in het teken van evaluaties van het vorige jaar en jaarplannen maken en bespreken voor dit jaar. Ook begonnen met het project SOA/Aids preventie en vrouwen rechten. De renovatie van het speciale laboratorium is gestart na enige vertraging omdat het te koud was voor dit soort werk, maar de ramen zijn nu vervangen en we kunnen binnen aan de slag. Ook bezig met de trainingen, die we in maart gaan geven.
Alle huisartsen praktijken het vrijwilligers werk ge-evalueerd en toen bleek dat twee praktijken wel heel goed werk hadden gedaan. Besloten om met alle vrijwilligers, dokters en verpleegkundigen op bezoek te gaan bij de beste Gordoc, maar de nummer twee is ook het vermelden waard en daar begin ik mee. In deeldistrikt 3 (Xoroo 3) hebben de vrijwilligers elke zaterdag straatjes bezocht om samen met de bewoners het erf om hun ger of huisje op te ruimen. Bijna alle mensen leven daar op stukjes grond met een houten schutting er omheen, hebben geen stromend water, hebben buiten een groot gat in de grond met een hokje eromheen als toilet en stoken een kolen kachel. Hun afval ligt meestal in een hoek op het erf omdat we slechts beperkte vuilophaal diensten hebben. De vrijwilligers hebben overal uitgelegd hoe gevaarlijk het voor je gezondheid is om dat losse vuil rond je huis te hebben waar ook kinderen spelen. Bovendien hebben ze uitgelegd dat, ook al heb je geen stromend water en moet je voor elke liter naar een centrale pomp, het heel erg belangrijk is om je wastafeltje schoon te houden, je containers waar je het water in ophaalt regelmatig schoon te maken en vaak je handen en gezicht te wassen, speciaal als je met eten bezig bent.
Bovendien hebben deze vrijwilligers geholpen met een zomer kamp voor kwetsbare kinderen in de wijk. In zo'n dagkamp van 2 - 3 weken krijgen de kinderen goed te eten, doen allerlei activiteiten en wordt voorlichting gegeven aan de moeders hoe ze, met beperkte middelen toch een gezondere situatie kunnen creeren en in welke situaties ze een dokter moeten raadplegen. Veel ouders komen te laat naar de huisarts.
Het resultaat: slechts 1 geval van maag-darm problemen in het hele jaar. De kinderen van het zomer kamp zijn tot het eind van het jaar niet in behandeling geweest. Een geweldig success, mede door de grote betrokkenheid van de manager dokter en andere hulpverleners indit subdistrict.
Dan de nummer 1 Gordoc. Daar werkt 1 doktor en 1 vepleegkundige samen met 6 vrijwilligers, en hoe. Ten eerste was dit het laatste sub district dat een computer kreeg, maar ze hebben de beste registratie van hun werk van alle 6 sub districten. Naast het regulaire bezoek en voorlichting werk hebben alle vrijwilligers speciale taken. Een vrijwilliger doet de nutrition voorlichting. Mensen komen naar een aparte ruimte waar ook daadwerkelijk gekookt kan worden. Een andere vrijwilliger geeft massages in een door hen zelf ingerichte kamer als het kan of bij mensen thuis. Tijdens ons bezoek kwam een inwoner vertellen wat het voor hem had betekend. Hij lag al 5 jaar op bed. Toen begon de vrijwilliger met de massages en activerings oefeningen. Nu na 3 jaar kan hij lopen met 1 stok, is vele kilo's kwijtgeraakt, heeft geen last meer van vocht ophoping in zijn benen en ook zijn bloeddruk is nu niet meer levensbedreigend hoog. Een voorbeeld uit een rij van mensen die thuiszorg ontwingen van de vrijwilligers. Een andere vrijwilliger is specifiek bezig met TB, deelt medicijnen uit en geeft voorlichting om besmetting te voorkomen. De vrijwilligers geven fitness training, zorgen dat moeder en kind controles en vaccinaties op tijd plaatsvinden en meten regelmatig de bloeddruk van mensen met een risico. De managing dokter en verpleegkundige hebben veel lopen lobbien en zo het extra geld voor verschillende apparaten bij elkaar gesprokkeld. Een enorme prestatie met groot resultaat. Beide locaties hebben een klein geld bedrag gekregen als beloning.
Toen ik uit Nederland terug kwam had ik een mail van Roy (Nederlander in Mongolie) dat er Nederlandse tandartsen naar Mongolie komen. Joost van Vlijmen, een tandarts uit Nijmegen is met collega's is 2 jaar geleden ook geweest. Toen hebben ze de kinderen van een weeshuis behandeld, zijn naar een ziekenhuis op het platteland geweest om mensen te behandelen en, en dat vind ik wel heel bijzonder, zijn met hun spullen naar een vuilnisbelt net buiten Ulaanbaatar gegaan voor tandheelkundige hulp. Heel bijzonder, want daar leven de aller armsten. Deze mensen doorzoeken het afval dat met vrachtwagens wordt aangeleverd op iets dat geld oplevert. Ijzer, lege flessen, misschien een gebruiksvoorwerp.... en wie het eerst komt.... Dus een dagje weg om naar een tandarts te gaan zit er niet in en kost ook meestal geld, omdat velen van illigaal zijn in Ulaanbaatar en dus niet verzekerd
Dit jaar komen ze weer en nu met een groep van 7 mensen. Naast de vuilnisbelt, het weeshuis en de eerder genoemde kliniek gaan ze dit jaar ook naar een school in een achterstandswijk in Ulaanbaatar en komen ze naar Nalaikh.
Over hun bezoek twee jaar geleden is een boek uitgebracht "Teeth of Mongolia" een foto verslag van Paul Ketelaar, wat weinig tekst uitleg nodig heeft. De beelden spreken voor zich. Dit boek wil ik jullie aanraden vanwege de prachtige foto's, omdat een goed beeld geeft van hun werk in Mongolie en omdat je met de aanschaf van dit boek hun werk steunt. Ik verwijs even naar hun website waar ook informatie op staat over hun werk in Nepal. www.stichtingdhampus.nl.
Ja en dan ben ik net begonnen met wat nieuw extra werk. In februari is een VSO-er weggegaan die voor de blinden organizatie en de rolstoel gebruikers organizatie werkte. Zij wordt niet vervangen door een full time vrijwilliger, omdat VSO een beetje anders wil werken met deze organizaties. Ik ga in augustus 50% voor werkgelegenheidsprojecten met nationale vrijwilligers werken en heb de ondersteuning van deze twee organizaties nu al overgenomen. De organizatie voor de blinden is al wat sterker, heeft een fabriek waar blinden werken, een papier verwerkings eenheid om extra inkomsten te verwerven, 4 massage centra (1 in Nalaikh) waar blinde, in Japan opgeleide, masseurs werken en een eigen radio station. Ze krijgen een heel klein budget van de overheid en zijn voor het overgrote deel afhankelijk van donaties of inkomsten uit projecten. De rolstoel gebruikers organizatie zit er slechter voor. Ten eerste kent Mongolie geen aparte registratie van deze mensen. Zij maken onderdeel uit van de groep mensen met een overig handicap (die niet blind of doof zijn, wan die worden wel apart geregistreerd). Deze organizatie heeft geen eigen kantoor, wel een directeur en een verenigingsbestuur met 4 actieve leden, geen goed beeld van de omvang van hun doelgroep die geschat wordt op tussen de 10 en 13 duizend, wel een website domein, maar geen geld om de website te activeren. Belangrijkste eerste stap die ik met hen ga maken is "de doelgroep" vinden en benaderen. Hoewel er geen aparte registratie is bij de overheid weet ik dat de huisartsen die informatie wel hebben en die gaan we dus benaderen. De organizatie heeft zoveel meer kansen om hun werk te doen als ze kunnen aantonen dat ze voor heel veel mensen werken en als rolstoel gebruikers weten dat ze bestaan en met hen in contact kunnen komen. Bestaat een dergelijke vereniging in Nederland????
Twee nieuwe uitdagingen dus; heb er zin in.
Verder neemt de kracht van de zon al behoorlijk toe en als het niet waait is het aan het begin van de middag best lekker buiten, zo'n soort wintersport situatie.
Alles verder goed hier,
liefs Ada
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
