Verhuisd van Ulaanbaatar naar Nalaikh

Sinds 23 september woon ik in Nalaikh. Zoals je kan zien is het een groot verschil met Ulaanbaatar. In de stad woonden we in een hostal op een pleintje waar ik een paar foto's van heb gemaakt. De andere foto's zijn van mijn nieuwe thuis in Nalaikh. Mijn appartement is heel erg mooi en sinds donderdag ook confortabel. De eerste dagen was het heel erg koud buiten met regen vorst en harde wind en mijn appartement had verschillende kapotte ramen, nog geen verwarming en ook geen warm water. Donderdag zijn de ramen gemaakt heb ik een nieuw veiligheidsslot op mijn deur gekregen en een douchslang. 1 oktober komt er verwarming en dan heb ik ook warm water. In Mongolie is er een centraal systeem voor warm en koud water en een soort stadverwarming nog uit de Russiche tijd. Dat betekent dat het overal vrij oud is en nog al eens uitvalt. Ik heb al 4x geen water gehad en twee keer geen stroom. Maar dikke truien en een goede slaapzak helpen tegen de kou en je moet steeds zorgen dat je een soort watervoorraad heb voor het geval de watertoevoer kapot gaat. Voor wie dat nog weet van vroeger: een stortbad uit een teil als alternatief voor een warme douche werkt prima.

De laatste foto is de hoofdlocatie van het ziekenhuis waar ik werk. De volgende keer zal ik wat meer foto's plaatsen van de verschillende locaties.

Mijn baas, mr. Dasdolgor is een heel aardige man, die er alles aan doet om het prettig voor me te maken. Hij heeft voor een tolk gezorgd, die 5 dagen per week beschikbaar is. Hij heeft mensen van de facilitaire dienst naar mijn apartement gestuurd om te helpen het meer bewoonbaar te maken en ik heb van het ziekenhuis een electrische kachel gekregen zodat het niet meer koud is in mijn apartement.

De eerste week op alle locaties kennis gemaakt met de artsen en verpleegkundigen en gezien hoe de locaties er van binnen uitzien, wat men er heeft (en wat niet). Volgende week heb ik interviews met een aantal managers voor meer specifieke informatie. Ik probeer die informatie binnen 2 weken te verzamelen. Wat ik wel heb gehoord en ook gezien is dat men over het algemeen voldoende personeel heeft, maar onvoldoende financiele middelen voor gebouwen, apparatuur en overige inrichting.

Alle mensen die ik heb ontmoet zijn heel erg vriendelijk, laten me alles zien