Werklocaties en ervaringen

In mijn vorige bericht schreef ik, dat ik veel interviews ging houden. Dat is niet helemaal gelukt, omdat afgelopen week de gezondheidszorg inspectie de periodieke controle kwam houden. Alles en iedereen was daar erg druk mee, vooral omdat er nogal wat locaties zijn en de communicatie tussen de locaties op papier gaat, omdat we geen internet of intranet hebben.

Heb wel de eerste vergadering van de medische staf bijgewoond, die 's morgens vroeg wordt gehouden, zodat alle docters op tijd op hun lokatie met hun andere werk kunnen beginnen. In die vergadering wordt door de plaatsvervangend directeur een resumee gegeven van de bedbezetting en overige belangrijkste gebeurtenissen van de vorige week per afdeling. Ook punten als het feit dat de inspectie gaande is en punten dievan belang zijn is het berichtenverkeer over patienten tussen verschillende afdelingen. Heel nuttig volgens mij, omdat interne communicatie niet via computers kan en sommige locaties ook niet direct te belopen zijn. Dat brent me overigens op het fenomeen post. Er is een postkantoor en er zijn postbussen, nergens brievenbussen. Bij sommige locaties kunnen wel pakjes worden bezorgd, zoals bij het ziekenhuis, maar verder wordt alles opgehaald bij het postkantoor.

Deze week nog wel op de valreep een interview gehad met de manager nurses. Dat was erg informatief over opleidingsstructuur in Mongolie, regelgeving vanuit het ministery over b.v. bijscholingen, kwaliteit en functiestructuur. Mongolie kent een registratiesysteem voor verpleegkundigen en paramedici met herregistratie-eisen waaraan in een periode van 3 jaar moet worden voldaan. Plannen voor opleidingen t.b.v. herregistratie en kwaliteitsverbeteringen moeten dan ook vooraf door de overheid worden goedgekeurd om mee te tellen voor deze herregistratie. Op papier ziet het er allemaal goed uit. Wat problematisch is, is dat er wel allerlei regels zijn, waaraan men moet voldoen, maar extra financiering om dit uit te voeren ontbreekt. Een voorbeeld: er is een regel dat elke verpleegkundige moet voldoen aan nieuwe opleidingseisen, hetgeen een bijscholing betekend van twee jaar. Maar het ziekenhuis heeft daar geen geld voor en de overheid betaalt niet. Persoonlijke investering door verpleegkundigen is de enige oplossing tot nu toe.
Volgende week hoop ik wat meer informatie te kunnen verzamelen via interviews.

Ik heb wat foto's genomen van de locaties in Nalaikh zelf. Helaas wist ik niet van te voren dat ik alle family practises buiten Nalaikh zou gaan bezoeken en dus heb ik daar geen foto's van (nog). Krijg nog wel een nieuwe kans omdat de manager ze periodiek bezoekt. Behalve het nieuwe gebouw dat overigens ook dateert van 1987 zijn alle locaties erg oud en gebouwd volgens russische standaarden. Zoals je overal ziet in Mongolie betekent dat meestal rechte blokkendozen met centrale toevoer van stadsverwarming op een moment dat de regering dat wil leveren en intern niet te beinvloeden. De gebouwen hebben erg veel te lijden onder de barre weersomstandigheden. Je ziet overal gebroken ruiten, die met tape worden dichtgeplakt, overal gaten in het beton en verf blijft hier over het algemeen maar 1 seizoen zitten. Overal is men bezig de gebouwen te isoleren voor de winter, die overigens feitelijk eergisteren is begonnen met sneeuw, harde wind en temperatuur onder 0, waardoor het erg koud aanvoelt. Isoleren betekent dat je eerst alle kapotte ramen repareert met tape en alle gaten opvult met faom o.i.d. Omdat zo ongeveer elke deur en elk raam krom staat van de weersveranderingen in het afgelopen jaar zijn er nog al wat kieren te dichten. Mongoliers doen dat door er eerst een soort faom tussen te plakken dat in allerlei diktes te verkrijgen is en vervolgens alle kieren af te plakken met breed sterk plakband. Maar, je hebt ook te maken met centrale verwarming die je niet kunt regelen, dus je moet ervoor zorgen dat er tenminste 1 klein raampje nog open kan, maar ook dicht. Die combinatie is niet gemakkelijk te vinden kan ik vertellen uit ervaring. Op dit moment heb ik de keukenramen geisoleerd, maar het raampje dat ik open wilde laten bleek zo krom, dat ik het maar dicht getimmerd heb en nog op zoek ben naar een werkbaar alternatief.
Je huis isoleren voor de winter wordt door mijn baas gezien als werk en ik krijg alle support en materialen van hen.

Al met al een interessante week waardoor ik mijn placement met de dag leuker ga vinden.