Maart = trainingsmaand

Hallo allemaal,
Na vrouwendag stond de maand maart in het teken van vrijwilligers. Allereerst ging ik met 3 managers naar een twee daagse training in Nught. De training werd georganiseerd door Amar van VSO en uitgevoerd door Shellina, een VSO-volunteer en Aryuna, manager bij het Rode Kruis in Mongolie. Zij vertelde me trouwens dat het Nederlandse Rode Kruis de grootste sponsor is van het Rode Kruis in Mongolie, altijd leuk om te horen. Mongolie heeft een national voluntering programma dat er op gericht is locale mensen te betrekken bij vooral sociale activiteiten en gezondheidszorg. Nalaikh heeft op dit moment plm. 100 vrijwilligers die voor een deel wel eens wat doen en voor een deel erg betrokken zijn bij de primaire zorg en preventie. Wat we in Nalaikh willen is 60 vrijwilligers selecteren die goed gemotiveerd zijn, over bepaalde kwaliteiten beschikken en opgeleid kunnen worden om zorgtaken over te nemen van de verpleegkundigen, preventiewerk gaan doen en verder signaleren of medische hulp nodig is. Ik had in februari en maart al interviews gehouden om inzicht te krijgen in het gewenste profiel, het gewenste takenpakket, het aantal per subdistrict en de noodzakelijke training en tegemoetkomingen voor die “nieuwe stijl” vrijwilligers. De eerste training ging eigenlijk over hetzelfde onderwerp, maar het was goed dat een aantal managers nu zelf konden experimenteren met de methode. Het waren twee erg interessante dagen en al met al hebben we veel kunnen leren. Het was ook erg plezierig dat er mensen van zeer verschillende organisaties aanwezig waren en we allerlei ervaring konden uitwisselen gedurende de praktische opdrachten en in de pauzes. Amar had een prachtige locatie uitgekozen, zoals je kunt zien op de buitenfoto, die ik pal naast het hotel heb gemaakt. Ik deelde de kamer met Tsetsegmaa en de andere twee deelden de kamer naast ons.
’s Avonds hadden we een echte dames pyjama party erg gelachen dus.

De week erna hadden we een bijeenkomst met de andere managers om hen op de hoogte te brengen van de training en om het vrijwilligers profiel af te maken. Verder konden we direct alle dagen plannen voor de selectie. Voor die selectie gaan we eerst kijken welke vrijwilligers die nu al voor ons werken geschikt zijn om gezondheidszorg assistent te worden. Daarvoor zijn 6 halve dagen gepland in de eerste twee weken van april, zodat we met de eerste trainingen kunnen beginnen na half april.

Aan het eind van die week ging ik samen met Odno, de manager personeelszaken, naar een andere twee daagse training. In dit geval ging het om het aanleren van selectie methoden en technieken, waarbij observaties een belangrijke rol spelen. Deze training werd ook door Amar georganiseerd en samen met Claire, een VSO-vrijwilliger, uitgevoerd. Odno wilde graag dat ik mee ging, maar dat kon allen als observator, wat op zich heel nuttig was. Het materiaal van Claire dat in twee talen en heel erg compleet is kan ik direct gebruiken voor trainingen in Nalaikh. Doordat ik twee dagen kon observeren en aantekeningen maken heb ik nog weinig verdere voorbereiding nodig. Ik moet zeggen ik heb genoten van Claire. Ze is niet alleen heel erg professioneel, maar ook heel erg stimulerend en dat merkte je aan de wijze waarop iedereen zich in het diepe stortte. Je moet daarbij weten dat men in Mongolie niet gewend is om te selecteren. Als iemand de juiste papieren heeft wordt er een arbeidsvoorwaarden gesprek gevoerd en wordt hij of zij aangenomen. Meestal worden de betreffende managers of collega’s er niet bij betrokken. Dat je dus gedrag gaat observeren, uitspraken gaat opschrijven en gaat kijken wat dat gedrag en die uitspraken zeggen over iemands geschiktheid voor vrijwilligers werk is erg nieuw. Claire had ook 5 studenten georganiseerd die als “sollicitant” optraden, zodat men een echte situatie kon oefenen. Volgende week gaan we samen een stukje van die training doen met de managers van de huisartsenpraktijken ter voorbereiding op de selectie ronden.

Tussen alle bedrijven door hebben we, de directeur, de facility manager en ik heel hard gewerkt om alle stukken voor de aanvraag bij een donor organisatie in orde te krijgen. De eisen waren streng, er moesten heel veel stukken worden opgesteld, maar ja het gaat ook om veel geld. Vandaag kregen we de audit binnen en morgen gaan we alles inleveren. Vanaf dat moment loopt iedereen in het ziekenhuis die zijn handen even niet nodig heeft met gekruiste vingers rond, dat kun je begrijpen.

Morgen is het doktersdag, dan wordt er een soort weekend dienst gedraaid en zijn alle dokters die geen dienst hebben vrij. Vandaag na het werk hebben we het als managersteam met “onze” dokters gevierd met de bekende taart en een glaasje wodka. Daarbij werden de 4 dokters in ons team in het zonnetje gezet.

Vandaag zijn Wytze en ik ook, samen met programma managers van VSO en mijn directeur naar de gouverneur van Nalaikh geweest. Amar was er vanwege het vrijwilligersproject, Erca als programmamanager secure lifelyhood tevens programmamanager van Wytze en Tuya voor gezondheidszorg. Het was een erg interessant gesprek, omdat al gouw bleek dat de gouverneur erg geïnteresseerd is in samenwerking op de drie terreinen en blij is dat er al twee enthousiaste VSO-ers in Nalaikh zijn. De grote werkloosheid en armoede in Nalaikh heeft direct invloed op de gezondheid van een grote groep mensen en samenwerking op de drie terreinen sprak hem zeer aan. Ik hoop echt dat er iets leuks uitkomt voor “mijn” Nalaikh.

En ja ik ben naar het Yak festival geweest. Maar daarover schrijf ik de volgende keer. Om alvast een voorproefje te geven: Ik heb op de yak op de foto gereden!!!! De waarnemend gouverneur heeft daar een foto van gemaakt, maar die heb ik nog niet digitaal. Verder krijg ik nog foto’s van Carl en Zoë en dan worden jullie helemaal op de hoogte gebracht van die fantastische dagen.

Groetjes uit een Mongolie waar het verraderlijk warm is, je zou kunnen denken dat de lente is aangebroken, maar volgens de kenners is het een schijnbeweging van moeder natuur. We zien wel, voorlopig is het genieten.

Doei ada