Het is hier fantastisch!

Hallo allemaal in zonnig Nederland!
Via mijn dochter Liesbeth hoorde ik dat jullie in Nederland misschien we iets meer over mij willen horen. Zelf dacht ik dat jullie wel zouden begrijpen uit mijn verhalen hoe het met me gaat, sorry. Met mij gaat het uitstekend. Ik ben nu 7 maanden in Nalaikh en voel me er helemaal thuis. Ik heb heel erg leuk werk en dat komt vooral ook omdat ik heel erg leuke collega’s heb. De managers willen graag verbeteren en daarvoor met mij samen allerlei trainingen volgen, analyses maken en projectplannen opstellen. Daarnaast wordt ik links en rechts uitgenodigd om te komen eten, een bepaald feest te vieren of mee te doen met activiteiten vanuit het ziekenhuis. Ze geven me echt het gevoel erbij te horen. Ik heb ook een heel leuk contact met de dokters en verpleegkundigen door de workshops en de Engelse lessen die ik aan hen geef. Ook door sommige van hen word ik uitgenodigd om te komen eten en te leren bepaalde Mongoolse gerechten te maken. Met Nara, Wytze, Ancha en Mandoek ga ik regelmatig om. We zijn met elkaar aan het uitproberen welke Europese variaties er mogelijk zijn met de ingrediënten die je in Mongolie kunt kopen om te koken en Mandoek wil alles leren. Ik ga regelmatig naar Gambaa en Chimgee in Ulaanbaatar. Dat zijn ook echt heel leuke vrienden van me. De dochters van een chauffeur van het ziekenhuis komen langs om Engels te praten en Mandoek komt langs voor dansles. Al met al heb ik hierdoor volop gelegenheid om Mongools te oefenen en nieuwe dingen te leren, omdat bijna niemand Engels spreekt en we met handen, voeten en woordenboeken met elkaar omgaan. Dashdolgor en Gambaa zijn echte toneelspelers en kunnen heel veel duidelijk maken met gebaren, wat vaak heel vermakelijk is om te zien.

Mijn appartement is heerlijk. Nu de zon wat langer schijnt heb ik ´s middags van 14.00 tot zonsondergang de zon in mijn kamer. Overigens ben ik blij dat ik niet op de echte zonkant woon, want straks wordt dat heel erg warm. Het weer in Mongolie wordt net als overal in de wereld beïnvloed door het opwarmen van de aarde, waardoor het een minder koude winter was dan normaal. Overigens is het weer hier eigenlijk heerlijk ook als het koud is. Min 25°C voelt hier niet zo koud als je zou denken omdat de zon bijna altijd schijnt en er in de winter bijna nooit wind is. Je moet je natuurlijk wel dik aankleden en niet te lang achter elkaar buiten blijven, maar verder is het goed uit te houden. Ik heb bijna elke dag genoten van mijn wandelingen naar werk en naar huis en ging ook altijd thuis lunchen om even buiten te kunnen zijn. We zitten nu in het winderige seizoen en vandaag stormde het. De temperatuur is boven o°C, maar de wind maakt het koud. De wind komt meestal in de loop van de dag en verdwijnt weer in de avond, wat betekent dat je allerlei laagjes kleren aan moet doen om de wisseling in temperatuur op te vangen en niet ziek te worden. Veel mensen vatten juist nu kou door de veranderingen gedurende de dag, maar ik ben nog steeds helemaal gezond.

Mongolen eten veel vlees en deegwaren, weinig groente waarbij ze aardappels als groente zien en een beetje melkproducten. Alle producten zijn in de winter duur voor hen, vooral als ze geen familie op het platteland hebben die ze van vlees en melkproducten kan voorzien, en eten minder gezond dan ik. Als ze iets hebben willen ze het liefst even `behandeld` worden met medicijnen, waaronder ook vitamine injecties en infuus om aan te sterken of bij te komen. Ik eet gewoon gevarieerd en veel fruit, volgens mij is dat ietsje gezonder, maar ik heb gemakkelijk praten omdat ik geen gezin heb om voor te zorgen en de huur en de elektriciteit door het ziekenhuis worden betaald. Voor wie het nog niet wist: Ja, ik ben afgevallen, maar nu is dat gestopt. Ik weeg nu 55 kilo en dat is met mijn lengte een prima gewicht. Ik denk dat het komt omdat je door de kou en het vele lopen meer verbrandt, want eten en snoepen doe ik nog altijd evenveel als in Nederland.

Dus thuisfront maak je geen zorgen, ik voel me prima. Eigenlijk ervaar ik Nalaikh als een echt thuis en ben hier heel erg gelukkig. Om dit te illustreren speciaal 2 foto’s van mezelf. Genoeg over mij persoonlijk, want er was ook werk aan de winkel en per slot ben ik hier om te werken, wat regelmatig meer een betaalde hobby lijkt.

Allereerst hebben we op 6 locaties selectieronden gehouden om 56 vrijwilligers te selecteren die ons in ruil voor de nodige training gaan helpen met preventie activiteiten en patiënten thuis gaan verzorgen. Je kunt het niveau vergelijken met verpleegkundige 2-3 aan het eind van een periode van 2 jaar. Omdat we mensen zoeken die met allerlei inwoners en in verschillende situaties kunnen functioneren hielden we een groepsactiviteit om dimensies als samenwerking, open staan voor de behoeften van anderen, anderen iets kunnen leren en zelf willen leren, etc. te kunnen observeren. Verder was er een speciaal interview met alle kandidaten. In totaal hadden zich 86 mensen aangemeld en waren we hier 5 middagen en een zaterdag voor onze locaties buiten het centrum druk mee. Nou ja druk, we hadden ik elk geval tijd om van de dokter in Terelj te leren hoe je een schildpad knoopt van zes touwtjes.

Deze en de komende maand staat qua preventie in het teken van hygiëne. Onze ziekenhuis hygiënist geeft op dit moment trainingen in alle huisartsenpraktijken aan zowel de medewerkers en vrijwilligers als inwoners. (zie foto) De bedoeling is ook dat de vrijwilligers alle huizen langs gaan om mensen te attenderen op het belang van schoon water en het onderhouden van de toiletvoorziening. Veel mensen hebben een buiten toilet bestaande uit een gat in de grond en moeten water halen bij centrale punten ergens in het gebied waar ze wonen. Het gevolg is dat men heel weinig water gebruikt en vooral handen wassen schiet er vaak bij in, met allerlei infectieziekten als gevolg. Ook vuilnis is een probleem, omdat er geen centrale plaatsen zijn in de woongebieden. Mensen dumpen het gewoon buiten hun afgebakende terrein of in het beste geval verzamelen ze het en verbranden het op straat. Er valt nog een hoop te verbeteren waarbij geld gebrek bij de overheid en onder de mensen een grote rol speelt. De komende week hebben we een gesprek met de Norwegian Luthern Mission, een Noorse organisatie die zich sterk inzet in Mongolie voor basis gezondheidszorg, levensomstandigheden en een veilig, sterk en harmonieus gezinsleven. Zij hebben erg veel kennis en ervaring, terwijl de infrastructuur en kennis van de bevolking hebben via de huisartsenpraktijken en de vrijwilligers. Onze managers en de managers van NLM zien goede mogelijkheden dat we door samenwerking meer kunnen doen aan preventie in Nalaikh.

In april was er ook een competitie voor verpleegkundigen van alle ziekenhuizen in Ulaanbaatar. De competitie gaat om kennis, vaardigheden, een act van 5 minuten waarbij je de doelen van verpleging moet verbeelden en presentaties. Op de foto zie je het team van Nalaikh dat 4e werd. Mijn bijdrage was alleen wat hulp met de techniek van computerprogramma’s en andere rand apparatuur. Ze wilden aanvankelijk alles in het Engels doen, maar kwamen zo laat met hun vraag, zonder op dat moment een idee te hebben, dat we er maar van af hebben gezien en besloten dat te bewaren voor volgend jaar.

Met de neurologie verpleegkundige naar hospital nr. 3 geweest voor het project voor verstandelijk gehandicapte en psychiatrische cliënten. Daarover de volgende keer meer met foto’s van een speciale therapie kamer. Ik wil ook graag met Joke, mijn zus, die in mei naar Mongolie komt over dit project praten en we moeten nog heel veel uitzoeken.

Afgelopen week werd ik uitgenodigd om op het gemeentehuis te komen praten. Het was eerst niet helemaal duidelijk waarover, maar toen ik er was bleek dat men twee vragen had. Of ik de managers op het gemeentehuis Engels wil leren. Dat kan buiten kantoortijd ’s morgens om 8.00 een uur per week. Moet ik nog wel met Dashdolghor bespreken, omdat de Engelse lessen voor het ziekenhuis management ook nog op de rol staan. De andere vraag was een heel aparte. Of ik wil helpen met het opstellen van projectvoorstellen en implementatieplannen die niet direct iets met gezondheidszorg te maken hebben, maar met onderwijs en milieu verontreiniging. Dat laatste is een groot probleem vanwege het illegale mijnen zijn grote gebieden een waar maanlandschap en alle afval wordt gedumpt waardoor het water in en rond Nalaikh zwaar verontreinigd is. Op hoofdlijnen wil men dit proces stoppen en wil men de afgegraven gebieden ombouwen tot agrarische gebieden, wat op zich fantastisch zou zijn voor Nalaikh. Volgende week krijg ik alle beschikbare documenten om te bezien op welke wijze ik het ontwikkelingsteam zou kunnen helpen en om het verzoek met Dashdolgor te kunnen bespreken.

In middels begonnen met de invoering van een meerjaren beleidsplan gebaseerd op een integraal systeem van kwaliteit en kosten. De hoofden van de ziekenhuis afdelingen, medisch specialisten, en het hoofd van de polikliniek voeren in drie weken een analyse uit van hun patiënten populatie van de afgelopen 2 jaar. Bezien wordt per diagnose behandelgroep op welke punten het proces verbeterd kan worden en wat daarvoor nodig is. Als de inventarisatie en analyse achter de rug is worden alle gegevens op een rijtje gezet om prioriteiten voor verbetering te kunnen te bepalen en acties ter verbetering in de tijd uit te zetten. Soms ben ik aangenaam verrast hoe gemakkelijk men nieuwe dingen opneemt en ermee aan de slag gaat. Eerst had ik mijn idee over het verschil tussen lijnmanagement en inhoudelijk management uitgelegd aan de directeuren en de managers van de polikliniek en de huisartsen praktijken en ze vonden het meteen ene goed idee. Toen ik het aan de medisch specialisten uitlegde kreeg ik alleen te horen dat ze wat tijd nodig hadden omdat ze het wel direct goed wilden doen gezien het belang om voor de komende jaren goede keuzen te maken. Kijk, daarom heb ik het zo naar mijn zin hier!

We hadden ook nog de grote schoonmaak. Djargalsaigen vroeg me hoe we vrijwilligers konden vinden om het terrein rond het ziekenhuis schoon te maken en wat te beplanten. Mijn reactie was, dat het management dan vooral het goede voorbeeld moest geven en we met elkaar aan de slag zouden kunnen gaan. Ik vertelde dat mijn afdeling in het Kabouterhuis een keer een ruimte had behangen en dat het eigenlijk heel leuk was om met elkaar te doen. Een week later meldde hij me dat alle medewerkers van een bepaald gedeelte van een gebouw (en hun familie) waren geronseld om dat gedeelte schoon te maken. Afgelopen zaterdag was het een drukte van jewelste en super gezellig. Zoals je op de foto’s kunt zien, ik werd ingezet als fotograaf, werd er overal druk geschoffeld, geraapt en op verschillende plaatsen het vuil verbrand. Ik zei al familieleden kwamen ook en een van de chauffeurs had z’n zoontje in de jeep gezet en ik kon het niet laten ook daar een foto van te maken.

Wel als ik dit op de website zet vieren jullie koninginnedag. Ik hoop dat het prachtig weer is en jullie allemaal genieten. Zelf ga ik me voorbereiden op de evaluatie van het NLM-project in Selenge en Darkhan waar ik naar toe ga van 5 tot 14 mei. En dan, ..... op 16 mei komt me sis en ga ik een beetje vakantie houden. Kijk er erg naar uit om haar “mijn” Nalaikh te laten zien en ervaren.

Groetjes ada